...สักวันหนึ่งอยู่ที่ไหนใครบอกได้ อยู่ใกล้ๆหรือไกลสุดฟ้าเขียว อยู่ในน้ำอยู่บนฟ้าจันทร์รูปเคียว อยู่ที่เรียวไผ่โค้งโล่งสุดตา ...อันที่จริงวันนั้นอยู่แสนใกล้ อยู่ที่ใจในมือเราไม่ต้องหา อนาคตในมือนั้นปั้นขึ้นมา ใจศรัทธามุ่งมั่นฝันเป็นจริง ...อยู่คนเดียวก้อมีบ้างที่ท้อแท้ อาจอ่อนแอขาดคนที่คิดถึง หากหมดแรงตัวเราต้องคอยดึง สำคัญหนึ่งคือใจที่มั่นคง ...เราไม่รักตัวเองใครจะรัก อย่าผูกมัดกับใครไร้เหตุผล คนทุกคนมีวันหน้าทางของตน ก้าวให้พ้นขวากหนามที่เข้ามา
26 มีนาคม 2549 15:37 น. - comment id 568583
ต้องต่อสู้ด้วยสองมือและสองเท้า ประกอบเข้ากับใจที่แข็งแกร่ง ตัวของเราใจของเราอย่าอ่อนแรง ต้องเข้มแข็งและต้องแกร่งสู้ต่อไป
27 มีนาคม 2549 09:35 น. - comment id 568652
ที่ไหน จิตผูกมัด รัดรึงใจ ไปไม่ถึงสักที
24 เมษายน 2549 23:08 น. - comment id 573180
อยู่คนเดียวนานนานมันก้อท้อ แต่กับการที่เรารอใครคนไหน คิดดูแล้วไม่รู้คนนั้นเป็นใคร และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ อุตสาห์รอคนคนนั้นมาเป็นชาติ แต่ก้อพลาดจนได้ไม่ใช่เหรอ ได้แต่นั่งร้องไห้คิดถึงเธอ อยู่คนเดียวดีกว่าเนอะ..สบายใจ %46