เชิงตะกอน
ธนสุวณโณ
พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในลงการ ฯ
..
เมื่อเจ้ามา ตัวเปล่า วันเจ้าเกิด
เป็นวันเปิด แววตา มาให้เห็น
เมื่อครั้นตาย ดับสิ้น ทุกอย่างเป็น
กลับตัวเปล่าอย่างที่เห็น เป็นเจ้ามา
เงินบาทสุดท้าย ที่เขา เอาใส่ปาก
ก็ยังยาก อมแน่นนัก เก็บรักษา
ยังถูกควัก จากปาก อย่างเย็นชา
กระทั่งผ้า ไม่เหลือเศษ ให้คุมกาย
อนิจจัง วัฏสังขารา
ชีพชีวา มอดม้วยให้สลาย
สรรพสิ่งล้วน เกิดแก่และเจ็บตาย
คือสุดท้าย จบลง ตรงวายปราณ
ร่างที่ไร้วิญญาณ สังขารนิ่ง
ร่างที่ทิ้ง แต่ชื่อ ไว้ลือขาน
ร่างที่รอ ไฟมอด หมดกอปรการ
ลูกเหลนหลาน ส่งเพลิง แค่เชิงตะกอน
พระวรวิทย์ ธนสุวณโณ
3 พฤษภาคม 2541