วันนั้น... ที่เฝ้าฝันนั่งรอพบความสุขี รอโอกาสรอเวลาหาโชคดี อยู่กับที่ไม่ค้นคว้าจะหามัน เหม่อลอย... จิตเริ่มคล้อยเคว้งคว้างทางความฝัน ยื่นมือเอื้อมเอาได้ก็หายพลัน สุดทางฝัน...คือเวิ้งว้าง ลับห่างตา ความจริง... คือทุกสิ่งที่เราคิดปรารถนา ปลุกตัวเองตื่นจากฝันวันผ่านมา เริ่มชีวิตภายภาคหน้าด้วยขาตน จากนี้... จากวันที่มีแต่ฝันอันสับสน จะเปลี่ยนแปลงชีวิตตน เดินอยู่บนความจริงทิ้งมายา สุดท้าย... คือจุดหมายที่ได้พบจบปัญหา ถึงอ่อนแรงก็ฮึดลุกขึ้นมา เพราะข้างหน้าต้องดิ้นรน...ด้วยตนเอง
12 กุมภาพันธ์ 2549 08:35 น. - comment id 560389
ฉันจะเดินก้าวไปตามความฝัน แม้ว่ามันจะเป็นจริงหรือสลาย เดินฝ่ามุ่งพุ่งสู่กู้จุดหมาย จนถึงปลายเส้นชัยใกล้ยิบตา เป้นกำลังใจให้ค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2549 08:57 น. - comment id 560391
ตื่นขึ้นมาพบกับความจริงนะคะ ถึงไม่สวยงามอย่างในฝันแต่สัมผัสได้ค่ะ
26 กรกฎาคม 2549 19:58 น. - comment id 593116
บ้างทีสิ่งที่ฝันไว้ ก็สมควรที่จะอยู่แต่ในฝันนะค่ะ