วันเวลาที่ผันผ่านข้ามราตรี ฉันนั้นมีเพียงหนึ่งฝันอันใฝ่หา อยากไปถึงตรึงจิตให้คล้อยพา แสงจันทราคอยเป็นเพื่อนเลื่อนนาที บันไดชั้นขั้นที่หนึ่งพึ่งสองขา ยั้งแรงล้าก้าวไปไม่ถอยหนี เป็นจุดเริ่มด้วยแรงกายเท่าที่มี ให้ถึงที่หมายปองของดวงใจ บันไดชั้นขั้นที่สองตรึกตรองอยู่ เห็นมีลู่ทางปัญหาย่างก้าวใส่ เหมือนอยู่กลางเขาวงกตคดเคี้ยวไป เดินทางไหนก็ต้องใช้ปัญญาตรอง บันไดชั้นขั้นที่สามตามล่าฝัน แรงกายนั้นเลือนหายไปไม่ครรลอง ใจเท่านั้นฝ่าแรงกล้ามุ่งหมายปอง เพื่อรัวกลองชัยชนะละลิ้วไป บันไดชั้นขั้นที่สี่ปีสุดท้าย เกือบถึงเส้นจุดหมายเรียงรายใส เหยียบพื้นดินถิ่นฟ้าขอบนาใกล้ ทุกสิ่งได้สมใจเพียงเอื้อมมือ เราทุกคนล้วนมีสิ่งที่หมายปอง ขอเพียงลองตั้งใจใฝ่ฝันถือ แล้วทำไปด้วยใจพ้องก้องระบือ ความฝันหรืออยู่ใกล้แค่คว้ามัน ๑o กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ ๑๒.๕๔ น.
10 กุมภาพันธ์ 2549 13:39 น. - comment id 559950
สู้ครับคุณ
10 กุมภาพันธ์ 2549 15:58 น. - comment id 559971
เอาใจช่วยค่ะ..ให้ได้ฝันมาครองดังใจหวังนะคะ..บันไดทั้งสี่ขั้นนี้ขอให้เดินขึ้นอย่างสง่าผ่าเผยค่ะ..
10 กุมภาพันธ์ 2549 21:30 น. - comment id 560073
สองเท้าก้าวสู่บันไดเพื่อไต่ฝัน ให้ถึงมันแม้นยากสักเพียงไหน ก็จะก้าวขึ้นสู่ให้รู้ไป ว่าความฝันในเส้นชัยเป็นไงกัน ก้าวไปเป็นเพื่อนไหมค่ะ รับประกัน จะไม่ก้าวให้บันไดหักค่ะ อิอิ
11 กุมภาพันธ์ 2549 08:08 น. - comment id 560200
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ ค่ะ