เหตุเกิดที่บึงใหญ่กลางไพรกว้าง เสียงอวดอ้างจากสิงห์ผู้ยิ่งใหญ่ ประกาศก้องป่านี้มิมีใคร จะเทียมได้หากหาญกล้ามาประจัน ไม่มีสัตว์ตัวใดใจแกล้วกล้า รับคำท้าเจ้าป่ามาแข่งขัน กบตัวน้อยถลาออกมาพลัน เพราะถูกยันจากบึงจึงจำใจ เหล่าสัตว์ป่าพอเห็นกบสบประมาท มันบังอาจเสียยิ่งกว่าสิ่งไหน จะชนะเจ้าป่าได้อย่างไร ใยจึงไม่ดูเงาหัวของตัวเอง เจ้าสิงห์โตมองดูอย่างเย้นหยัน พูดไปพลัน "เฮ้ยอย่าว่าข้าข่มเหง" ก็แค่กบตัวกระจ้อยใยไม่เกรง ทำอวดเก่งมาสู้ข้าน่าขันจริง ฝ่ายเจ้ากบไม่ตอบโต้โมโหกลับ หน้ายิ้มรับมิหวั่นไหวในทุกสิ่ง ใครเหยียดหยามอย่างไรไม่ประวิง ก้มหน้านิ่งเตรียมพร้อมยอมจำนน เหล่าสัตว์เลือกเอาช้างมาประสาน เป็นประธานแข่งกันไปไม่สับสน นกอินทรีย์ตัวใหญ่ไร้เล่ห์กล ตัดสินผลแข่งขันอันเกรียงไกร กำหนดให้ผู้แข่งขันต้องฟันฝ่า ปีนหน้าผาสูงชันนั้นให้ได้ ด้วยสี่เท้าสี่ขาจะพาไป มิให้ใช้อุปกรณ์ผ่อนกำลัง เจ้าสิงห์โตอวดอ้างสัตว์อย่างข้า มีปัญญากายแกร่งแรงขึงขัง สูงแค่นี้กระจอกงอกง่อยจัง ข้าขอนั่งพักผ่อนก่อนจะไป เจ้ากบน้อยค่อยไต่ป่ายปีนผา สู้อุตส่าห์ดิ้นรนหาสนไม่ จะเยินยอหรือก่นด่าว่าอย่างไร ขอแค่ไปถึงจุดหมาย ณ ปลายทาง ตะวันจวนลาลับกับขอบฟ้า ถึงหน้าผาสูงชันอันไกลห่าง เห็นสิงห์โตตัวใหญ่เงาไหวราง กำลังย่างสามขุมเดินตรงมา เจ้ากบโง่งี่เง่าเจ้าไฉน ปีนมาได้ถึงที่นี้ก่อนข้า หรือเจ้าใช้เวทย์มนต์กลมายา เจ้าแหกตาสัตว์ทั้งผองดังต้องมนต์ ฝ่ายอินทรีย์ประกาศก้องร้องบอกว่า เจ้ากบนั้นหนาถึงก่อนจึงเป็นผล ตัดสินให้ชนะในบัดดล ไร้เล่ห์กลลวงตาอย่าหาความ เจ้าสิงห์โตโมโหโกรธานัก เพราะเสียศักดิ์ หมดศรี มีคนหยาม กระโจนใส่กบน้อยหวังคุกคาม กระทำตาม อารมณ์ไม่สมปอง กบหลบเข้าหลังก้อนหินที่ริมผา สิงห์ถลาร่วงลงไปน่าสยอง เจ้ากบน้อยมีชัยได้มาครอง สัตว์แซ่ซร้องสรรเสริญต่างเยินยอ เจ้าช้างจึงมอบรางวัลอันยิ่งใหญ่ เป็นเกียรติให้ความกล้าหาญชาญชัยหนอ เจ้ากบปลื้มดีใจน้ำตาคลอ มิรีรอรีบรุดรับรางวัล เจ้าช้างจึงสอบถามความเป็นไป ด้วยเหตุใดถึงกล้ามาแข่งขัน แต่เจ้ากบยังคงนิ่งงงงัน ปากบอกพลันตัวฉันนั้นไม่ได้ยิน เป็นนิทานคำกลอนสอนให้คิด อยากพิชิตสิ่งหวังดังถวิล ต้องมานะพยายามเป็นอาจิณ หูหนวกสิ้นยินเสียงสำเนียงความ
14 มกราคม 2549 22:42 น. - comment id 553254
ปิดหู ปิดตา เสียบ้างก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องได้ยินในสิ่งที่ไม่อยากได้ยิน ไม่ต้องเห็นในสิ่งที่ไม่อยากให้เห็น แค่อย่าปิดปากละ เดี๋ยวกินอะไรไม่ได้จะซูบน่ เด้อ.. ครับ
14 มกราคม 2549 22:50 น. - comment id 553256
ไปถามนายสุขสันต์ .. คงได้ความว่า .. ครูโตสอนว่า .. Eat that frog!!! กินกบตัวนั้นซะ !!! .. เก่งชะมัดเขียนได้ยาวจริงๆ เด๋วกีกี้เอามั่ง .. คิดถึงผ้าเช็ดตัวสีชมพูจังเล้ยยย .. เก็บไว้ให้ดีนะ .. จะไปเอาตอนไปทุ่งกะมัง ..
15 มกราคม 2549 00:33 น. - comment id 553264
เล่าได้เก่งจัง... คุณครูอ้อย..
15 มกราคม 2549 01:17 น. - comment id 553267
เคยได้ฟอร์เวิร์ดเมล .. เรื่องประมาณนี้แหละค่ะ .. มีพระเอกเป็นกบเหมือนกัน .. เนื้อหาต่างกันนิดหน่อย .. แต่ในบางครั้ง .. คำสบประมาท .. ก็อาจเป็นพลังให้เราก้าวไปสู่ความสำเร็จได้นะคะ .. และ .. บางที การปิดหู ปิดตา .. ก็ใช้ไม่ได้เสมอไปในทุกคนและทุกกรณีหรอกเนอะ .. มองต่างมุม .. ในอีกมุมค่ะ .................. ปล. ยาวเจง ๆ .. เสียพลังงานในการอ่านไปเยอะ .. ไปเติมก่อน .. หาของกินอ่ะค่ะ .. ฮี่ฮี่ฮี่ ..
15 มกราคม 2549 22:08 น. - comment id 553388
เคยได้เหมือนกัน FW mail คิดจะเขียนอยู่เหมือนกันด้วยแหล่ะ แต่ก็ไม่ได้เขียนน่ะ
16 มกราคม 2549 15:16 น. - comment id 553518
กบตัวนั้น...เรื่องยาวจริง ๆ อ่านจบแล้วยิ้มได้เลยค่ะ......
17 มกราคม 2549 11:19 น. - comment id 553656
ขอบคุณท่านเรไร ปิดปากคงไม่ไหวท้องมันไม่ยอมหรอก อิอิ อื้อ กินกบหูหนวกบาปเปล่า ๆ จ๊ะกีกี้ อิอิกินไก่ดีกว่าอร่อยกว่าเยอะเนอะ ผ้าขนหนูจะเก็บไว้ให้อย่างดี แล้วเจอกันเนอะ ขอบคุณค่ะพี่ภู อิอิ อ้อยมะค่อยว่าง เลยลงเรื่องยาวค่ะ เมล์จะเป็นการแข่งขันการขึ้นยอดเสาไฟฟ้าของเหล่ากบ กบตัวที่ชนะนั้นหูหนวกค่ะ ก็เอามาจินตนาการใหม่ใส่เนื้อหาใหม่ แต่จุดประสงค์ยังคงเดิมจ้า เบญ อิอิ เพี้ยนจากต้นฉบับน่ะ ท่านดาวอังคาร อิอิ ยังรออ่านอยู่นา เดี๋ยวถ้าว่าง ๆ มาดวนกันเนอะ ขอบคุณค่ะสลักเสลา นานจะผูกเรื่องยาวยังงี้ค่ะ อิอิ