จุดเริ่มต้น.. ใจมันเหน็บเจ็บแสนสุดแสนหนัก มิอาจหักสักหนึ่งน้อยคอยทับถม เพราะผูกไว้ไม่วางทางอารมณ์ คอยสั่งความขมขื่นหมายคืนไป ใต้แรงกดทดยอดขอดไว้แน่น ลึกถึงแก่นแค้นแค้นนักกักหม่นไหม้ รอเวลาสาโทษพิโรธไฟ ให้ลุกไหม้เผาใจได้สมความ กี่ความช้ำทำเอาไว้เท่าไรแน่ กี่รอยแผลแก่ใจได้เหยียบหยาม กี่ถ้อยคำจำวจีที่ประณาม ฉันจะตามถามคืนรื้อฟื้นมา ร้อยพันเท่าเอาคืนไปให้สาสม เหยียบให้จมถมให้สิ้นปรารถนา ปล่อยโทสะขณะหนึ่งถึงเวลา ให้สมค่าพาความแค้นแสนทุกข์ทน โปรดติดตามกลอนบทต่อไป .ปล่อยวาง
3651
2
0
12 มกราคม 2549 19:17 น. - comment id 552922
..มันสุดกลั้น...มันสุดทน.. รอวันจะระเบิด..ออกมา
12 มกราคม 2549 23:22 น. - comment id 552942
แค้นใจไปก็เท่านั้น .. ทุกข์มหันต์ยังอยู่กับตัว .. สาสมอะไร .. กับเรื่องราวที่พันพัว ปล่อยเถอะ ปล่อยให้คนชั่ว ..รับกรรมของมันไป
13 มกราคม 2549 07:58 น. - comment id 552973
โลกเรานี้อยู่ที่จิตคิดให้ได้ ใครฝากร้ายหมายช้ำระกำไหว อย่ารับไว้ให้รกเรื้อดั่งขยะใจ ชนะใครไหนเล่าเท่า..ใจเรานะน้องรัก
อย่าเป็นแบบพระเอกหนังจีน แบบแค้นนี้ต้องชำระ ฆ่ากันไปมา สุดท้าย..เหลือ คนดูในโรงคนเดียวอิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
