เหนื่อยเหลือเกินชีวิตทุกวันนี้ เดินท่องไปทุกที่ทุกแห่งหน ทำทุกสิ่งเพื่อฝันพลันบันดล ต้องทุกข์ทนเหนื่อยล้าข้าไม่แคร์ ก้มหน้าเดินมองเมียงเพียงข้างหน้า มิเหลือบตามองฟ้ากลัวข้าแพ้ หน้าคือทางล่างคือดินเท่านั้นแล มิแยแสสิ่งใดใฝ่แต่เดิน จนวันหนึ่งทั้งกายทั้งใจสุด จำต้องหยุดเดินทางอย่างเขินเขิน เหนื่อยไปหน่อยปล่อยใจสบายเพลิน ฟ้าเจ้าเคยถูกเมินข้าแหงนมอง ฟ้าเจ้างามเท่านี้ตั้งแต่ไหน มิเคยได้มองชัดถนัดต้อง ใกล้แค่เพียงองศาศีรษะตรอง แหงนหน้ามองเห็นเจ้าแล้วเข้าใจ หัวเราะร่าลั่นฟ้าข้าสุดกลั้น เรื่องน่าขันเช่นนี้มีที่ไหน สุดขอบฟ้าของท่านที่ว่าไกล กลับอยู่ใต้หัวข้าฮาจริงจริง
Dr.FreaK 27 พ.ย. 2548 22:30 น. - ID 83794 
1147
5
0
28 พฤศจิกายน 2548 22:57 น. - comment id 542341
กลอนของคุณน่าสนใจ อัลมิตราอ่านตอนเช้าไปหนึ่งรอบแล้ว มาอ่านซ้ำอีกหน .. พยายามนึกถึงวรรคนี้ ใกล้แค่เพียงองศาศีรษะตรอง ฟ้า มันอยู่ตรงไหนนะ สูงขึ้นไป หรือ พ้นจากดิน ก็เรียกว่า ฟ้าแล้ว
28 พฤศจิกายน 2548 22:59 น. - comment id 542342
อีกนิด สุดขอบฟ้าของท่านที่ว่าใกล้ กลับอยู่ใต้หัวข้าฮาจริงจริง น่าจะเป็น สุดขอบฟ้าของท่านที่ว่าไกล กลับอยู่ใต้หัวข้าฮาจริงจริง
29 พฤศจิกายน 2548 00:01 น. - comment id 542347
((คือผมพิมพ์ผิดเองล่ะครับ มันต้องเป็น \"ที่ว่าไกล\" นั่นแหละครับ))
29 พฤศจิกายน 2548 08:31 น. - comment id 542398
เข้าไปแก้ไขได้นะ login .. จากนั้นเข้าไปที่กลอนที่คุณเขียน ด้านหลังกลอน จะมีเรื่องหมาย ดินสอ และ ยางลบ ให้เข้าไปที่เครื่องหมายดินสอ แล้วปรับคำได้ค่ะ :)
30 พฤศจิกายน 2548 08:41 น. - comment id 542760
ขอบคุณมากครับ พอดีไม่ค่อยได้ใช้ ^-^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
