๏ ยลหยาดเพชรเก็จพราวสกาวพร่าง หยดน้ำค้างคลับคล้ายพรายเพชรไข เมลืองรายฉายแรงแสงอุไร รับวันใหม่ในม่านผ่านหมอกมล ลมหนาวพัดสะบัดพลิ้วละลิ่วผ่าน สั่นสะท้านสะเทือนทบซบสถล คลุกน้ำค้างวางคละขุ่นระคน ฝุ่นแฝงปนเปื้อนเปรอะจนเลอะไป ดุจดังค่าผกาคลี่ดอกสีขาว ไร้รอยคาวราคีที่เคลือบไข หากหนอนชอนกร่อนช้ำรอยคล้ำไช คงสิ้นไร้ค่าแล้วดังแก้วราน ยลหยาดเพชรเก็จพราวสกาวพร่าง หยดน้ำค้างคลับคล้ายจะไขขาน ให้คิดน้อมมโนนึกระลึกนาน อย่ายอมพาลพาผิดชีวิตพัง ๚
3 มกราคม 2545 18:39 น. - comment id 28558
ไม่เห็นฝืดเลย....ขอรับ
3 มกราคม 2545 21:43 น. - comment id 28580
นี่ นี่ นี่ นิราสศรีษะเกษ จะให้มันจบแบบกลางทุ่ง แบบนั้นเหรอ มาเขียนต่อให้จบนะ
3 มกราคม 2545 22:07 น. - comment id 28583
หยาดน้ำจากตานางฟ้าคือน้ำค้าง ไม่อ้างว้างเพราะรินรดหยดให้หญ้า หยาดน้ำใจจากดวงใจที่หยาดมา รอรู้ค่าหยดให้คนดีที่คู่ควร!
4 มกราคม 2545 01:35 น. - comment id 28602
ใช่ๆ นิราศศรีษะเกษ.... รออ่านจ้า
4 มกราคม 2545 02:02 น. - comment id 28605
แหะ ๆๆ กะลังแก้ไขกลอนนิราศศรีสะเกษตอนที่ ๑ และ ๒ อยู่ครับ เพราะที่เขียนไปผิดขนบธรรมเนียมนิราศ ตรงที่ไม่คร่ำครวญถึงการจากนางอันเป็นที่รักเท่าไหร่ ไว้แก้เสร็จแล้ว ... จะเดินทางต่อ ขอรับ
4 มกราคม 2545 05:11 น. - comment id 28615
ขนาดฝืดนะเนี่ย รออยู่นะคะ.....รอเดินทางไปศรีสะเกษด้วย
4 มกราคม 2545 06:50 น. - comment id 28620
ขนาดเขียนฝืดๆนะคุณหมอ ภาษาสละสลวยมาก ประทับใจที่สุดครับ
4 มกราคม 2545 14:41 น. - comment id 28663
ถ้าเต็มร้อยความฝืดก็มีไม่ถึง10%หรอกค่ะพี่วฤก จะรออ่านตอนครวญถึงนางอันเป็นที่รักนะคะ จะได้ครบองค์ของนิราศค่ะ^_^