คุณแห่งแผ่นดิน

วิจิตรวาทะลักษณ์

ต้นไม้ใหญ่  อาศัยดิน  กินแร่ธาตุ
จึงประกาศ  ความยิ่งใหญ่  ให้คนเห็น
สรรพสัตว์  อาศัยดิน  ถิ่นจำเป็น
จึงดำรง  คงให้เห็น  เป็นตัวตน
	หมู่เมฆา  อาศัยดิน  กินไอน้ำ
จึงเลิศล้ำ  เป็นเมฆคล้อย  ลอยเวหน
บุปผาลัย  อาศัยดิน  ถิ่นเกิดตน
จึงก่อก้าน  ตระหง่านผล บนแผ่นดิน
	มวลมนุษย์  อาศัยดิน  ถิ่นกำเนิด
จึงก่อเกิด  วัฒนธรรม  นำศักดิ์ศิลป์
เกิดวิถี  ประชาอยู่  คู่แผ่นดิน
หาอยู่กิน  จนเติบใหญ่  ได้เป็นคน
	ต้นไม้ใหญ่  รู้คุณดิน  ถิ่นอาศัย
ทิ้งเงาใบ  ให้ร่มดิน  ทุกถิ่นหน
สรรพสัตว์  รู้คุณดิน  ถิ่นเกิดตน
ทิ้งมูลผล  ให้ตกคู่  สู่แผ่นดิน
	หมู่เมฆา  รู้คุณดิน  ถิ่นเลิศล้ำ
ให้ฝนฉ่ำ  ลงโลกหล้า  ธาราสินธุ์
บุปผาลัย  สำนึกแทน  คุณแผ่นดิน
จึงเบ่งบาน  ประดับถิ่น  แผ่นดินตน
	แต่มนุษย์  ลืมคุณดิน  ถิ่นอาศัย
แผ่นดินไทย  ให้เมตตา  มากี่หน
บรรพบุรุษ  เจ้าอยู่นี่  กี่ชั่วคน
เจ้าเติบตน  บนถิ่นนี้  มิใช่ฤา
	เจ้าตอบแทน  คุณแผ่นดิน  ถิ่นอาศัย
ด้วยวิธี  ฆ่าคนไทย  ใช่แล้วหรือ
ศาสตราวุธ  ที่เคียงคู่  อยู่ในมือ
นั่นนะหรือ  คือตอบแทน  แผ่นดินไทย
เดรัจฉาน  ยังตอบแทน  แผ่นดินเกิด
สัตว์ประเสริฐ  อย่างพวกท่าน  นั้นทำไหม
เอาแต่สร้าง  ความร่มเย็น  ให้เป็นไฟ
อายบ้างไหม  เดรัจฉาน  มันรู้คุณ
          วิจิตรวาทะลักษณ์(นฤมิตรเทวากร)
          วันอาทอตย์ที่  20  พฤศจิกายน  2548
          เวลา  14.06