เราต่างเพาะเกราะหุ้มคุ้มตัวตน ความสับสนในเกราะหนักจักเกิดก่อ ป้องกันสิ่งอิงแอบแนบถักทอ เป็นเกราะห่อหุ้มไว้ให้ใครมอง เพื่อปกปิดแผลเจ็บความเหน็บหนาว ป้องอ่อนไหวรวดร้าวคราวหม่นหมอง กระทบถูกเกราะช้ำน้ำตานอง ไม่กล้ารองรับกระแทกกลัวแหลกลาญ ความหวั่นหวาดขลาดกลัวเข้ากลั้วเกลือก ให้ไสเสือกความจริงสิ่งพลุกพล่าน ป้องตัวตนทุกหนทางอย่างชื่นบาน เป็นภาพผ่านงามล้ำกันช้ำใจ เราต่างสร้างเกราะบังความหวังวาด อันพิลาสล้ำลึกเกินตรึกได้ เราต่างสร้างเกราะปิด ถูก-ผิดไว้ ยึดติดกรอบเป็นไปเท่าใจรู้ เราเร้นใจไม่เห็นตนของตนแท้ ปักปิดแน่นรอยแผลอันแบอยู่ เกราะปกแผลปิดช้ำป้องแฟบฟู จึงเกินกู่หลายคนหลงตนเอง เราต่างกลัวตัวตนจะพ้นออก จึงลวงหลอกสร้างสิ่งงามตามอวดเบ่ง อธิบายตัวตนวนบรรเลง เป็นบทเพลงความดีงาม ... ตามใจปอง เราไม่อาจเห็นความลึกซ่อนตรึกฝัง เกราะกำบังกระทุ้งเจ็บ ... เหน็บหม่นหมอง ความจริงสาดวาดไว้ใจไม่มอง กลัวใจร้องเจ็บปวดรวดร้าวราน เกราะบางคนสวยนักน่าทักชม บ้างเกราะขมอ่อนไหวคล้ายไฟผลาญ ร้อนทุกครั้งหลั่งน้ำตามาช้านาน วันคืนผ่านเกราะสลายแทบวายปราณ เราต่างหวงห่วงเกราะเพราะยึดมั่น จึงก่อเกราะแห่งฝันอันสืบสาน เกิดเกราะหวังกังวลดลใจนาน ก่อฟุ้งซ่านซาบซึ้งสะพรึงกลัว เราต่างไม่รู้ใจตน ... ค้นไม่พบ ด้วยเกราะกลบความต้องการพล่านสลัว มืดมนเครือคลุมครื้มปลื้มเมามัว ล้วนเกราะกลั้วบังใจไม่ให้ค้น เราต่างหลงวงเงาเกราะเข้าสร้าง ความแตกต่างเกราะหลากจากเริ่มต้น ค่อยคลุมครอบกรอบบังประทังตน เกินจะค้นจิตซึ้งเป็นหนึ่งใจ เราจึงนิ่งดิ่งลึกได้ยากนัก ก่อเกราะรัก เกราะชัง เกราะหวั่นไหว ล้อมเกราะกรอบครอบจิตถูก-ผิดไว้ ให้เลื่อนไหลลืมตนค้นจิตแท้ เกราะหลายเกราะถูกกระเทาะกระทบแตก ใจแทบแหลกด้วยใจรักฟูมฟักแผล กลัวความจริงอิงทำลายฝันผันแปร หลงสิ่งสร้างอันไม่แน่ ... เป็นของเรา เราต่างเพาะเกราะหุ้มคุ้มตัวตน เกราะหนักจนเคลือบกลั้ว มัว-หลง-เขลา ป้องหวั่นไหวไกวแกว่งแห่งร่างเงา กรอบเกราะเก่าหุ้มไว้ในมายา.
แดดเช้า 24 ก.ย. 2548 21:04 น. - ID 81511 
938
4
0
24 กันยายน 2548 21:41 น. - comment id 518679
เกราะกำบังพรางพร่าตัวตน ล่องหนซ่อนกลกลัวคนเห็น หลบหลีกปลีกตัวจากที่เป็น บังเร้นซ่อนตนเองในเกราะกำบัง เกราะบังตัวแห่งตนที่แท้จริงไว้
24 กันยายน 2548 22:10 น. - comment id 518690
ถ้าอย่างนี้ต้องใช้เกราะใยไหมพันปีเสียแล้วล่ะครับ อิอิ...เราบ้ากำลังภายในหรือเปล่าหนอ
แก้วประเสริฐ.
25 กันยายน 2548 02:20 น. - comment id 518786
จะแบกเกราะไปใยถ้าใจกล้า ไม่ต้องมาปกป้องหนองในแผล แม้เจ็บปวดรวดร้าวเศร้าดวงแด มันก็แค่แผลเก่าที่เราทำ เกราะความรักเกราะความชังมาเกาะแกะ ต้องแยกแยะยั้งใจไม่ถลำ ทลายเกราะกระเทาะใจใช้บุญนำ ตัดบ่วงกรรมเลิกใส่เกราะ...เคาะสนิมใจ
25 กันยายน 2548 06:09 น. - comment id 518809
เหมือนเป็นวัคซีนป้องกันโรคมั้งคะ อิอิ
25 กันยายน 2548 10:27 น. - comment id 518840
..บทกลอนของพี่รุ่งและพี่ท่องเมฆา..สื่อได้ความหมายดีจัง ..เรนแวะมา..ทักทายอรุฯสวัสดิ์นะคะ..
25 กันยายน 2548 14:26 น. - comment id 518901
25 กันยายน 2548 19:54 น. - comment id 518935
อ่านบทนี้ขอบอกว่าตาลายมาก (ยุงก็ชุมด้วยสิ) (เอ ก็มาตั้งแต่เช้าก็ไม่เข้ามาอ่าน อีตอนจะกลับบ้านทำเป็นมาเปิดดู ฮ่าๆ) ก็มาจ๊ะเอ๋กะเกราะ ของพี่แดดเช้าเข้าให้ จะบอกว่าอมยิ้มแบบเครียดๆไม่รู้พี่เข้าใจปะ ฮ่าๆๆ แต่ยังไงพรุ่งนี้เจอกันนะคะ วันนี้กลับบ้านไปนอนดีกว่าเอย ฝันดีค่ะ
25 กันยายน 2548 21:01 น. - comment id 518963
เพราะคนเราแตกต่างทางความคิด มีจริตจำแนกให้แตกต่าง จึงต่างคนสร้างเกราะจำเพาะวาง เพื่อซ่องร่างพลางรอยปิดด้อยปม มิรู้ว่าที่ตนเห็นเป็นแค่เปลือก จึงหลงเลือกใช้เกราะว่าเหมาะสม แถมหน้ากากสวมใส่ให้คนชม ต่อสิ้นลมเกราะวางทิ้งร่างรอย
25 กันยายน 2548 23:40 น. - comment id 519001
มาหาเสื้อเกราะใส่สักตัว วันนี้ขับรถไปปาดหน้าเขา ถูกผู้ชายด่ามา นางก็เลยไปต่อว่าเขาว่าไม่ man เขาว่าโลกวันนี้เขาแยกเพศเป็นหญิงชายกันอีกหรือ
นางก็เลยเอ๋อไป 30 วินาที แล้วก็หัวเราะก๊าก จริงด้วยสิ ผู้หญิงปี 05 มาร้องหาความเป็นสุภาพบุรุษได้ไง เมื่อเราตะโกนปาวๆ ว่าสิทธิเท่าเทียมกัน อ่านเรื่องเกราะ แล้วทำให้คิดถึงเรื่องนี้จนอดเล่าให้ฟังไม่ได้ งานคุณให้ข้อคิดดี
28 กันยายน 2548 00:26 น. - comment id 520157
หน้าส่วนตัว
ทำไมไม่ได้รับรหัสผ่านซีกทีรอนานแล้วจนเหงือกแห้งแล้ว
หยุดพักบ้างก็ดีนะคุณรุ่ง พักยกอาจจะชกได้แม่นยำขึ้น ว่างแล้วช่วยโทรกลับมาหากัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
