น้ำไหลกระทบฝั่ง ประดุจดังเสียงสวรรค์ ดั่งมนต์สะกดพลัน พฤกษาทิพย์จำเริญใจ น้ำซัดกระทบหิน หลายชีวินต่างสงสัย ก้อนหินเป็นอย่างไร เสียงจึงเพราะกว่าซัดทราย เปรียบเหมือนทรายนุ่มนิ่ม น้ำซัดพริ้มกลับสูญหาย หินกลับไม่ละลาย ต้านน้ำได้อย่างยืนยง เปรียบเหมือนคนอ่อนอ่อน เสียงสะท้อนน่าลุ่มหลง ก้อนหินคือคนคง หยัดอย่างกล้าท้าราคี ใช้จิตตรึกตรองคิด จงพินิจอย่างสดศรี คนคงนั่นแหละดี คนคงนี้คือคนจน