การหายไปของความเอื้ออาทร มีแต่คนเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า พร้อมกระทำทุกอย่างเพียงเพื่อได้มา อย่าถามหาคุณค่าอันใด เรายากจนเกินไปหรือไม่เคยพอ เปรตบนรอยต่อแห่งยุคสมัย จึงไม่รู้ว่าเกิดมาเพื่ออะไร แย่งกันกินแล้วตายไปอยู่อย่างนั้น ฉันอาจต้องกลายเป็นคนที่แปลกแยก มองหลายสิ่งมันแปลกพิลึกพิลั่น จนบางครั้งเหมือนตัวเราไม่เท่าทัน ปิดกั้นจนเกินไป การหายไปของมิติแห่งความงาม ยังไม่รู้จะติดตาม ณ ที่แห่งไหน คนหมู่มากผู้กระหายไร้จิตใจ ใคร่เพียงจะมีชีวิต ฉันควรเปิดใจยอมรับในบางสิ่ง ทบทวนบนความนิ่งและใช้สิทธิ์ แต่ท้วงถามคราใดเหมือนกลืนพิษ เสียดายจิตใจ ฉันมันคงโง่งมไร้ค่ายิ่งกว่าควัน ไม่รู้จักปัจจุบันนั่นใช่ไหม ไม่เคยเห็นอะไรบางสิ่งมันเปลี่ยนไป เดินไปประหนึ่งบ้า โอ้ นี่กระมังสัจจะแห่งวัฏจักร หัวใจมันจึงพบหลักเพื่อฟันฝ่า นี่กระมังรสชาดอันแสนโอชา น้ำปลาเติมชีวิต ................. ที่บ้าน 31/08/48 ธรรม ทัพบูรพา
ธรรม ทัพบูรพา 8 ก.ย. 2548 14:57 น. - ID 80787 
879
0
0
8 กันยายน 2548 15:25 น. - comment id 512990
8 กันยายน 2548 23:20 น. - comment id 513201
แวะมาเยี่ยมกลอนอย่างเร่งรีบนะคะ เพราะมีประชุมด่วนพรุ่งนี้ ไม่ได้เข้ามาหลายวันเพิ่งโผล่หน้ามาวันนี้แหละค่ะ ทิกิ
15 กันยายน 2548 15:22 น. - comment id 515589
ดีใจครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
