ฝนพร่างหลั่งรินโลมโลก ระริกลมโบกไม้โยกไหว เอนลู่ลมระบัดพัดไกว แต่งแต้มชีวิตให้ไล้กวี แล้วลมก็กวัดพัดเปลี่ยนทิศ แม้ในดวงจิตเปลี่ยนวิถี คล้ายสายน้ำหลากดั่งวารี พอเว้นนาทีก็เปลี่ยนทาง เปลี่ยนทางดั่งใจของมนุษย์ มิสิ้นสุดเส้นทางจะสรรสร้าง คล้ายดั่งเรือเร่ลอยคอยอับปาง พอใกล้ไม้ลอยคว้างถลันคว้า นี่แหละคือมนุษย์.... มิใช่หยุดแค่เพียงสเน่ห์หา เพราะพอถึงหนทางร้างราคา ก็กลับกลายขายกายาราคาคน
ลุ่มน้ำ ดงรัก 7 ก.ย. 2548 02:37 น. - ID 80726 
1057
4
0
7 กันยายน 2548 06:33 น. - comment id 512385
แล้วลมก็กวัดพัดเปลี่ยนทิศ แม้ในดวงจิตเปลี่ยนวิถี คล้ายสายน้ำหลากดั่งวารี พอเว้นนาทีก็เปลี่ยนทาง อ่านแล้วชอบจัง อ่านแล้วนึกถึงบางคน แต่ต้องเปลี่ยนคำลงใหม่ แล้วลมก็กวัดพัดเปลี่ยนทิศ แม้ในดวงจิตเปลี่ยนวิถี คล้ายสายน้ำหลากดั่งวารี พอเว้นนาทีก็เปลี่ยนนาง
7 กันยายน 2548 12:48 น. - comment id 512436
บางครั้งคนเราหาทางเลือกให้ตัวเองไม่ได้ และก็ไม่รู้เหตผลของเขาด้วย คิดแทนเขาไม่ได้นะคะ
7 กันยายน 2548 11:27 น. - comment id 512449
มนุษย์มีดีมีร้าย มีทั้งร้ายทรัพย์สิน มีทั้งสร้างค่าแผ่นดิน ซึ่งไม่จบสิ้นทุกถิ่นไปมนุษย์มีทั้งดีและไม่ดีปะปนกันไปในแต่ละบุคคลค่ะ
8 กันยายน 2548 12:32 น. - comment id 512867
นี่แหล่ะค่ะใจคน แต่งได้ดีค่ะ
8 กันยายน 2548 13:33 น. - comment id 512901
++ +++ จิตมนุษย์ ยากแท้ หยั่งถึง.. ++ +++ แวะมาเยี่ยมจ้า..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
