..๏ เกิดแต่ตม

อัลมิตรา

..๏ บัวเผื่อนบัวผัน
มากมีสีสัน.....................ผ่องพรรณงดงาม
ชูช่อล้อลม......................ชื่นชมสมความ-
สวยสคราญผ่านยาม......เหลืองอร่ามขาวอุไร ฯ
..๏ ดอกเด่นเป็นแถว
เรียงช่อต่อแนว.............บานแล้วฤาไฉน
กรุ่นกลิ่นเกษร...............ผึ้งภมรฝันใฝ่
เคล้าคลุกสนุกใจ...........ตราบได้สมปอง ฯ
..๏ ยามลมแผ่วผ่าน
ดอกเห็นเด่นตระการ.....ชื่นบานยามมอง
กลีบดอกบ่ช้ำ.................สวยล้ำทั้งผอง
จากน้ำเนืองนอง...........อยู่คลองหนองนา ฯ
..๏ ตูมเต่งเร่งวัน
ยามอรุณรุ่งครัน.............สุริยันจรัศฟ้า
จักบานวันพรุ่ง...............หมายมุ่งโสภา
เผยรูปลักขณา................อวดฟ้าท้าลม ฯ
..๏ ชูช่อชดช้อย
มากมายใหญ่น้อย..........รอคอยคนชม
ผิดแผกแปลกสี...............หลากมีเหมาะสม
จักชื่นรื่นรมย์.................สุขสมชมเพลิน ฯ
..๏ แม้ด้อยน้อยศักดิ์
ความงามยังประจักษ์.......พิไลลักษณ์มากเกิน
ไร้ซึ่งราคา.......................โสภาจำเริญ
บอกเล่ากล่าวเกริ่น...........เกินประเมินความงาม ฯ
..๏ เจ้าดอกบัวผัน
บัวเผื่อนผ่องพรรณ.........ลดหลั่นเหลืองคราม
ม่วงแสดขาวผ่อง............ชวนต้องตรองตาม
ยามดอกบานอร่าม..........ทาบทามครอบครอง ฯ
..๏ แต่งแต้มผืนนา
หนองน้ำในป่า...............ตระการตาผุดผ่อง
ชูช่อรอใคร....................พริ้มพิไรเรืองรอง
ดั่งระบำช่ำชอง...............ทั่วหนองคลองบึง ฯ
..๏ ความงามธรรมชาติ
บ่แสร้งแต่งชาด................พริ้มพิลาสตราตรึง
ภาพจริงสิ่งเป็น................ที่เห็นเป็นหนึ่ง
ชื่นชมสมจึง-....................ซาบซึ้งสุนทรี ฯ
..๏ เด็ดดอกเจ้าแล้ว
เลือกสรรพรรณแพรว......ตามแนวแถวนที
จักนำบูชา.......................พระศาสดาชินสีห์
อีกพระธรรมมี.................สงฆ์ที่มากคุณ ฯ
..๏ เจ้าดอกบัวผัน.
บัวเผื่อนผ่องพรรณ.........กลีบอันอ่อนละมุน
แต่งโต๊ะบูชา...................โสภาสรรพบุณย์
ชื่นชมสมดุลย์..................อิ่มบุญอิ่มใจ ฯ
..๏ เกิดจากโคลนตม
หนองน้ำดินหล่ม.............สวยสมงามพิไล
เปรียบมนุษย์เช่นกัน........ชนชั้นอันใด
แตกต่างอย่างไร...............หาใช่ความจริง ๚ะ๛