ฟังเขาว่าคนเขียนกลอนมักอ่อนไหว ละเมียดละไมละเอียดอ่อนจนอ่อนหวาน และฉันเก็บสิ่งเหน็บหนาวคราวสร้างงาน ค่อนชีวิตเขียนคำกานท์ .... ผ่านเวลา ความอ่อนไหวในใจเริ่มแข็งกร้าน ละเมียดหวานเริ่มแข็งเข้ม อย่างเต็มค่า กระทบไหว กระเทือนหวั่น วันผ่านมา เริ่มตระหนักมั่นคงกล้า ที่ท้าทาย สายตาเคยเอ่ยคำพร่ำรู้สึก กลับแน่นลึกตรึกตรอง คล้องความหมาย สายใจเหนี่ยวเกี่ยวฝันอันมากมาย กลับผ่อนคลายคล้ายฝันนั้นมายา ฟังเขาว่าคนเขียนกลอนมักอ่อนหวาน มือสองกร้านของฉันยังมั่นกว่า ค้นความไหว คว้าความหวาน ควานเวลา กลมกลืนค่า ความหมายซึ้ง หนึ่ง "สัจธรรม" เริ่มรู้สึกระลึกคำ ความไม่เที่ยง เปลี่ยนแปรเบี่ยง เวียนหมุน วุ่นหงายคว่ำ ทุกสิ่งล้วนปรวนไป คล้ายพัดนำ เกินถ้อยคำ ความเป็นตน ณ หนใด ถือมั่นนัก เป็นตัวฉัน เป็นของฉัน ที่แท้นั้น มิอาจคุม บังเหียนได้ เวลาหมุน โลกก็หมุน วุ่น เวียน ไป เพียงดวงใจ ดวงเดียว เกี่ยวกับกาย ฟังเขาว่าคนเขียนกลอนอ่อนละมุน แต่โลกหมุนไม่อ่อนผ่อนจุดหมาย ความเป็นจริงสรรพสิ่งวิ่งแทบตาย ไม่หยุดว่าย หยุดเวียน เหมือนเขียนกลอน
22 สิงหาคม 2548 15:22 น. - comment id 507109
อาศัยกลอนช่วยให้ผ่อนคลาย เรื่องราวร้อน ๆ บางอย่างที่เผชิญ อาจลดองศาลงไปได้บ้าง ทำสิ่งที่เรารัก ทำสิ่งที่เราคิดว่าไม่ก่อกวนผู้ใด อย่างเงียบเชียบ เขียนและสุข
22 สิงหาคม 2548 15:36 น. - comment id 507114
กว่าจะกลั่นความรู้สึกออกมาเป็นอักษรได้ บางครั้งก้อรู้สึกเหนื่อยนะครับ ต้องซ่อนตัว ซ่อนใจในความรู้สึก กว่าจะมาเป็นบทกลอน ยิ่งยากยิ่งน่าอ่าน ยิ่งมีคุณค่าแก่ผู้ได้ซึมซับในบทกลอนครับ ขอบคุณที่เขียนกลอนดี ๆ ให้อ่านนะครับ
22 สิงหาคม 2548 15:51 น. - comment id 507118
ฟังเขาว่าคนเขียนกลอนมักอ่อนหวาน บางร้าวรานดวงจิตคิดประสงค์ ประดิษฐ์ร้อยกลอนผ่อนจำนงค์ ให้ยืนยงค์กลอนสวยรวยชีวา ฟังเขาว่าคนเขียนกลอนมักอ่อนไหว บางจิตใจมุ่งมั่นหมั่นค้นหา อยากเจอเพื่อนร่วมชีวิตอนิจา มีแต่มาเพียงอักษรให้อ่อนใจ ฟังเขาว่าคนเขียนกลอนอ่อนละมุน บางคำจุนติดอักษรแน่นอนไหว เกิดปัญหารุมเล้าเฝ้าสุมใจ เพราะเชื่อในตัวอักษรย้อนระทม มีคนเคยบอกว่า คนเขียนกลอนมักจะเป็นคนที่มีความโรแมนติกอยู่ในตัวนะค่ะ จริงหรือไม่จริง อันนี้บอกไม่ได้เหมือนกัน อิอิ (คุณเขียนกลอนถูกใจจังค่ะ)
22 สิงหาคม 2548 17:05 น. - comment id 507187
เพราะจริงๆค่ะ
22 สิงหาคม 2548 17:18 น. - comment id 507199
งานงามแสนเยี่ยมยอดนี้ พี่พุดไพร ยินดีพลีใจมอบให้ ให้ทั้งหัวใจดอกไม้ และความชื่นชมคารวะค่ะ อัญมณีดวงใหม่ ส่องไสวมากับแสงแดดแสนสดใส ในยามอรุณรุ่งเลยค่ะ ยินดีต้องรับนะคะน้องรัก ด้วยรักล้นใจค่ะ พี่พุดต้องรีบไปธุระ และรู้ไหม บทนี้ได้อ่านทำเสียงอ้อนทั้งอ่อนหวาน และเข้มแข็งในบางบทตอน ไปตามคำ*เก็บกลอนมาค่อนชีวิตค่ะ ให้คนสนิทในดวงใจได้ซึมซับไปด้วยกันค่ะ รักซะ...ไม่มี จากดวงใจ พี่พุดนะคะ
22 สิงหาคม 2548 17:49 น. - comment id 507235
สวัสดีค่ะ การเขียนกลอนก็ทำให้เรามีความสุข และเมื่อได้อ่านบทกลอนและประพันธ์ ก็ทำให้เราสุขหัวใจ...
23 สิงหาคม 2548 00:30 น. - comment id 507438
อ่านแล้วรู้สึกชอบมากเลยขอรับ การเขียนกลอนนี่กว่าจะกลั่นถ้อยคำออกมาได้ให้ไพเราะเพราะพริ้งได้ก็ใช้ความคิดพอสมควร ขอบคุณนะขอรับที่สร้างสรรค์งานดีๆมาให้อ่าน สวัสดียามดึกขอรับ
23 สิงหาคม 2548 08:40 น. - comment id 507483
บางครั้งกลอนคือตัวแทนของความรู้สึก ณ เวลาหนึ่งเหมือนกัน.... ***แวะมาทักทายครับ
23 สิงหาคม 2548 14:36 น. - comment id 507599
งานงามจริงๆค่ะ บางครั้งการได้เขียนกลอนก็ช่วยระบายความในใจในเรื่องบางเรื่องที่เราไม่อาจบอกใครได้นะคะ
23 สิงหาคม 2548 17:27 น. - comment id 507703
บทกวีที่งดงาม มาจากใจของคนที่งดงามยิ่งกว่า
28 กันยายน 2548 08:45 น. - comment id 520211
สุดเยี่ยม เทียมเท่ากวีเอก