มือคว้าดาวเท้าติดดิน

วิจิตรวาทะลักษณ์

          สองมือกุม  ถุงกาว  แล้วสาวฟ้า
เอื้อมแขนคว้า  เอาดวงดาว  พราวสดใส
เอามือดึง  ให้ถึงดาว  อันยาวไกล
มาอยู่ใน  กำมือ  แล้วถือดม
	          ไม่มีเงิน  ซื้อยาบ้า  มาร่วมเสพย์
ใช้เงินเก็บ  ซื้อกาวตรา  มาเสพย์สม
เปลี่ยนกาวทา  ปะยางรถ  หมดนิยม
มาเสพย์สม  ดั่งของดี  มีราคา
	          สารระเหย  จึงครอบงำ  นำไปสู่
ความเป็นอยู่  แห่งจินตนาการ  อันเลิศหล้า
ภาพหลอนร้อย  ลอยสะพรั่ง  กำบังตา
สวยโสภา  ดั่งวิมาน  อันเลิศลอย
	          เมื่อสองเท้า  ยังติดดิน  บนถิ่นพื้น
แต่กลับยื่น  เอามือคว้า  ดาราร้อย
อีกมือหนึ่ง  กุมถุงกาว  ชมดาวลอย
ว่าตนสอย  ดาวลอยฟ้า  ลงมาดิน
	          ทั้งเด็กหญิง  เด็กชาย  หมายร่วมเสพย์
หมดเงินเก็บ  ก็หาขอ  พอไม่สิ้น
บ้างขายตัว  มั่วขโมย  หวังโบยบิน
เท้าติดดิน  แต่มือสอย  รอยดารา
	          ผู้ใหญ่เห็น  เป็นเด็กน้อย  ไม่ค่อยสน
ใช่ลูกตน  หลานของตน  ไม่สนหน้า
เด็กจึงดม  ตามซอกอับ  ที่ลับตา
ให้กาวพา  อนาคต  เด็กหมดไป
	          โอ้กาวเอ๋ย  ระเหยไป  ไม่เหลือหรอ
อนาคต  เด็กไทยหนอ  ก็มอดไหม้
หากปล่อยว่าง  แล้ววางเฉย  ให้เลยไป
อนาคต  ของชาติไทย  คงหายพลัน
	          หรือดมกาว  ความผิดนั้น  มันไม่ใหญ่
ตำรวจจึง  ไม่สนใจ  ให้เลยนั่น
ขึ้นชื่อว่า  ยาเสพย์ติด  พิษเท่ากัน
ควรหรือนั่น  ปล่อยให้เขา  ดึงดาวดม
          วิจิตรวาทะลักษณ์
          วันอาทิตย์ที่  14  สิงหาคม  2548
          21.06 น.