มิรู้ตัวตีค่าว่าคือหงส์ ทระนงว่าเป็นจริงหยิ่งผยอง ตะกายฟ้าขึ้นไปหมายเกี่ยวดอง เป็นเจ้าของร่วมวงศ์พงษ์เผ่าพันธุ์ แอบจำแลงแฝงกายเข้าไปอยู่ ทำไม่รู้บังอาจเทียบเปรียบชนชั้น หลงได้ปลื้มว่าเห็นเป็นพวกกัน ยิ่งนานวันซึมซับรับวิธี ออกล่าเหยื่อมาเป็นเช่นอาหาร ก็วงศ์วานก็เป็นเช่นปักษี ถลาร่อนลงละหารธารนที ลืมวิถีแห่งตนค้นไม่เจอ ยามเมื่อร่วมฝูงหงส์คงนึกว่า สวยสง่าหลงพร่ำคำคอยเพ้อ ว่ากลมกลืนกับเขาเฝ้าละเมอ จิตไผลเผลอน่าอดสูมิรู้ตัว จนวันหนึ่งพบพงษ์เหล่าวงศ์กา คือปักษาเดียดฉันท์มันว่าชั่ว ทั้งรูปร่างช่างอนาถน่าหวาดกลัว มิเกลือกกลั้วเกี่ยวดองให้หมองตน เพราะฝูงหงส์สูงส่งวงศ์วรรณะ มิจาจจะหยามเหยียดเกียรติสักหน สิ่งแปลกปลอมจุดด่างอย่างอดทน ต้องมัวหม่นเทือกเถาน่าเศร้าใจ คอยเวลาเพียงผ่านพิพากษา เจ้าอีกาสิ้นสุดอายุขัย หมดราคีกาสิ้นชีวาลัย คืนยิ่งใหญ่สู่ฝูงหงส์คงเผ่าพันธุ์
ketana 7 ส.ค. 2548 10:54 น. - ID 79450 
5844
2
0
7 สิงหาคม 2548 12:43 น. - comment id 500697
เกิดเป็นกาอาภัพกับคำหมิ่น คนหยามสิ้นชาติชั่วกลัวมัวหมอง เอาสีแต้มแจมวงศ์หงส์หลงลำพอง ที่สุดต้องรับว่า แค่กาดำ..*** คนเรามี *กรรม* เป็นชาติกำเนิด... แต่จะเป็นกรรมยิ่งกว่า หากไม่สามารถรับชาติกำเนิดของตัวเองได้... ทักทายคุณ ketana ยามบ่ายวันหยุดนะคะ... สวัสดีค่ะ
7 สิงหาคม 2548 16:12 น. - comment id 500743
เจ้ากาดำตัวน้อยในฝูงหงส์ เจ้าลุ่มหลงตัวตนในคราบสี เจ้าเอาเปลือกมาห่อหุ้มกายี เจ้าไม่มีศักดฺมีศรีอย่างหงส์เอย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
