จากฟางรวมตัวก่อตั้งรูป ช่วยจับผูกมัดให้แน่นเป็นแกนหลัก ต่อแขนขาพาใจได้หยุดพัก พร้อมด้วยรักษ์มอบให้ไร่กลางนา จากแสงแดดอ่อนอ่อนตอนเช้าตรู่ สายลมพลิ้วผ่านใบหูดูเวิ้งว้าง ทอดสายตายาวไกลสุดปลายทาง โดดเดี่ยวกลางสงครามตามชะตา หุ่นไล่กา จับอาวุธสุดแน่วแน่ มิผ่ายแพ้แม้ตัวตายมลายสิ้น จะต่อกรกับศัตรูผู้โผบิน ด้วยชีวินที่กล้าแกร่งแห่งทุ่งนา สงครามผ่านไปใช่ไปลับ ฝูงวิหคย้อนกลับมาสานต่อ วันวานผ่านฤดูกาลมิย่อท้อ ก้างขวางคอมิอาจอยู่คู่แผ่นดิน ๑๗ กรกฎาคม ๔๘ ๙ น.นิรัติศัย ๙
น.นิรัติศัย 17 ก.ค. 2548 14:11 น. - ID 78649 
919
5
0
17 กรกฎาคม 2548 15:47 น. - comment id 492743
.. เค้าเป็นอัศวิน..จริงๆหรอคะ.. เล่า..ให้เรนฟังบ้างได้มั้ย.. เรื่องราวเป็นมา..อย่างไร.. เรนโมเมจังจะรอฟัง.. ระกาน นน..เขียนงานได้..ไพเราะมากเลยคะ.. และความหมายก็ดีด้วยดิคะ .. เรน.. แวะมา ทักทาย..นะคะ ..
17 กรกฎาคม 2548 18:24 น. - comment id 492778
กลอนเพราะนะ แต่ไม่ได้อ่าน หุ่นไล่กาอะ ไม่ว่านะ
18 กรกฎาคม 2548 12:47 น. - comment id 493026
เป็นอัศวินพิทักษ์และรักษ์ท้องทุ่งตัวจริงเลยค่ะ สำหรับหุ่นไล่กา คุณแต่งได้ดีนะค่ะ
18 กรกฎาคม 2548 18:42 น. - comment id 493214
ain.. อา? เป็นอัศวินตัวจริงเลยหละ ส่วนเรื่องราวเดี่ยวค่อยเล่าให้ฟังแงะๆๆ อดใจรอหน่อยเด้อ (จาพยายาม) เด็กตรัง......... หวังว่าคงเข้าไปอ่านแล้วนะ ไงก็ว่ากันได้(ไม่ปรือ) ผู้หญิงไร้เงา ......... ขอบคุณสำหรับคำชมคร๊าฟ แล้วจะพยายามปรับปรุงเรื่อยๆไป ขอบคุณหลายๆเด้อ
20 กรกฎาคม 2548 18:38 น. - comment id 494128
แม้เป็นเพียงหุ่นฟางกลางท้องนา ยังมีค่าไล่นกให้ผกผิน ทำหน้าที่ตามกำลังของชีวิน ยืนอยู่บนแผ่นดินอย่างภาคภูมิ มาอ่านต่อ..จากตอนที่แล้ว ...
23 กรกฎาคม 2548 19:16 น. - comment id 494983
ขอบคุณ พี่ดอกแก้วที่มาอ่านต่อนะครั๊บ อ่อ แต่ยังผิดอยู่ วรรคแรกอ่า เพราะมันไม่ลง ไงคิๆๆ เนอะๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
