กังวานแตรดุริยางค์อึ่งอ่างร้อง เสียงแซ่ซ้องสานสดับบอกสรรพสิ่ง เสพสังวาส ณ หนทางคนร้างทิ้ง ตากความนิ่งของน้ำฝนซึ่งคนเมิน หอมหวนกลิ่นดินคลุ้งฟุ้งสวรรค์ โยงถิ่นฝันฟ้ากว้างสัตว์ห่างเหิน ชักชวนเทพเปิดทางให้ย่างเดิน จึงดำเนินมากินดินถิ่นโลกา เขาดื่มด่ำคร่ำเคร่งเพ่งกสิณ ตากฝนรินฟุ้งระลอกฝุ่นหมอกฝ้า กายเปียกชื่นชุ่มฉ่ำหยาดน้ำฟ้า ม่านมายาตรลบกลิ่นอบอวล ในระหว่างทวยเทพเสพกามรส เขาเพ่งหยดน้ำเย็นเป็นส่วนส่วน ต่อต้านสุขสำเนียงเสียงคร่ำครวญ ซึ่งก่อกวนอารมณ์ลมหายใจ จนจิตนิ่งจึงนำกำเนิดเห็น แจ้งชัดเจนคลายเงื่อนความเคลื่อนไหว เกิดปัญญารู้เห็นสิ่งเป็นไป ระหว่างในวงเทพซึ่งเสพกาม
เชษฐภัทร วิสัยจร 12 ก.ค. 2548 13:27 น. - ID 78475 
1995
1
0
12 กรกฎาคม 2548 22:48 น. - comment id 491007
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
