นายบุญเย็น เป็นแท๊กซี่ ที่กรุงเทพ หาเงินเก็บ ส่งทางบ้าน เพื่อสานฝัน ต้องพานพบ เรื่องใหญ่น้อย หลายร้อยพัน ในทุกวัน เจอหลายคน บนเบาะตน นายบุญเย็น มีลูกสาว คราววัยรุ่น เพิ่งแรกแย้ม ดั่งดรุณ อรุณหน ประสบการณ์ สอนบุญเย็น ให้เห็นคน จึงหวังใช้ สอนลูกตน เป็นคนดี โอ้ลูกเอ๋ย พ่อเคยเห็น เป็นหลายเรื่อง ให้ขัดเคือง สารพัด เรื่องบัดสี พ่อขับรถ ส่งโดยสาร กาลราตรี ล้วนแต่มี เรื่องเน่าเน่า จะเล่าความ บ้างขึ้นมา สมสู่ อยู่เบาะหลัง พ่อห้ามยัง ว่าอย่าสอด กอดกันหยาม หนักกว่านั้น ชุดนักเรียน ที่ขาวงาม ยังลวนลาม ลูบจับ น่าอับอาย มีครั้งหนึ่ง เจอเด็กนัก สัก ม. 2 โบกรถพ่อ ขึ้นเบาะมอง แล้งร้องขาย คุณน้าขา หนูมีเงิน พันปลายปลาย ให้น้าชาย ช่วยพาหนู สู่สวรรค์ที พ่อเลยถาม เขาไป ทำไมหนู เขาบอกอยู่ กับเพื่อนเลย เลยลองนี่ วันนี้หนู อยากลองนัก อีกสักที เสร็จแล้วพี่ ก็เลิกแนว แล้วต่อกัน โอ้ลูกเอ๋ย อย่าเลยรอ คำพ่อสอน พึงสังวรณ์ ลูกเป็นหญิง อย่าชิงฝัน อย่าให้หนึ่ง หลังเบาะฟูก คือลูกพลัน ไม่เช่นนั้น หัวอกพ่อ คงรอตาย
วิจิตรวาทะลักษณ์ 26 มิ.ย. 2548 23:25 น. - ID 77828 
1222
3
0
27 มิถุนายน 2548 00:15 น. - comment id 484769
หลับตาจินตนาการตาม ถึงแม้ตัวกระผมยังไม่มีครอบครัวหรือลูก แต่ยิ่งเห็นภาพและเข้าใจตามได้เลยครับ
27 มิถุนายน 2548 00:28 น. - comment id 484774
นี่คือ...หัวอกพ่อของลูกสาวคนหนึ่ง...แล้วหัวอกพ่อของ...ลูกสาวคนนั้น...
27 มิถุนายน 2548 10:34 น. - comment id 484852
พี่ว่าความอบอุ่นและความเข้าใจกันในครอบครัวมีความสำคัญมากนะ ร่วมด้วยช่วยกันต่อต้านมะเร็งร้ายของสังคม สวัสดีค่ะ
27 มิถุนายน 2548 11:18 น. - comment id 484878
ได้คติดีครับ อ่านเพลินดี
27 มิถุนายน 2548 11:58 น. - comment id 484913
เดี๋ยวนี้สังคมไทยเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงค่ะ สงสัยยุคโลกีย์ภิวัฒน์มั๊งคะ
27 มิถุนายน 2548 21:01 น. - comment id 485206
อยากให้สังคมเหมือนตอนปู่ย่าตายายจัง เพราะเรื่องแบบนี้จะไม่มีให้เห็น ไม่เหมือนปัจจุบัน มองกันเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเห็นบ่อยเกินไป พูดแล้วก็เศร้าจัง แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
7 กันยายน 2548 01:30 น. - comment id 512295
เขียนได้เพราะทุกบทครับ ชื่นชมครับ ให้ข้อคิดดีมาก ๆ ครับ
12 ธันวาคม 2549 12:03 น. - comment id 635288
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
