เรือนหลังน้อยเจียนลอยตามลมผ่าน ฝาตรงชานปลิวไหวจนแทบร่วง มือแม่กอดหัวใจน้อยไว้สองดวง สายตาห่วงหวงแหนแสนกังวล พ่อไม่อยู่เพราะไกลไปกรุงเทพฯ ต้องหาเก็บเงินตราคราขัดสน ด้วยครอบครัวข้นแค้นแสนยากจน จึงต้องทนรอพร้อมหน้ามาแรมปี แม่ดูแลลูกสองคนก็แสนเหนื่อย ยังต้องเมื่อยล้ากายทุกวันวี่ กู้ผืนนาคนเดียวเท่าแรงมี ไม่เคยบ่นสักทีว่าแม่ล้า มาค่ำนี้ลมแรงกลับแซงพัด แม่วิ่งจัดเก็บของหมองในหน้า ใบหน้าเผือดไร้ยิ้มอย่างเคยตา ลูกเดียงสาไม่รู้ร้อนทุกข์ถึงตัว ฝนห่าใหญ่กลับพรั่งพรูอยู่ข้างนอก น้ำหยดออกไหลหลังคาลงรูรั่ว หนาวสะท้านเหน็บกายไปทั้งตัว หรือแม่กลัวหวั่นไหวในฤดี บ้านหลังน้อยแสนงามในความคิด กลับถูกปลิดด้วยพายุโหมเต็มที่ หลังคาผุถูกพัดเกือบทันที ฝาบ้านนี้ไม่อาจอยู่สู้ลมร้าย ฉันเห็นแม่น้ำตาหลั่งอาบข้างแก้ม ปากเคยแย้มดุด่ากลับนิ่งหาย หรือว่าแม่ของฉันไม่สบาย หรือเหนื่อยกายเกินกว่าจะท้าทน เพราะยังเด็กเกินกว่าจะรู้แจ้ง จึงคลางแคลงหัวใจให้สับสน ได้แต่มองคนมาสาละวน มาช่วยขนของจากเรือนเป็นเพื่อนกัน
9 มิถุนายน 2548 11:38 น. - comment id 477354
อ่านแล้วซาบซึ้งค่ะ นับถือๆ
9 มิถุนายน 2548 11:51 น. - comment id 477361
ตอนเด็กๆ เคยเจอเหมือนกัน เสียงสังกะสีหลังคา ดังลั่นเอี๊ยด อ๊าด เสียงลม เสียงฝนที่ซัดกระหน่ำ ระทึกใจมาก ภาวนา อย่าปลิวเลยนะหลังคา... แล้วก็รอดมาจนได้ แต่ก็มีบ้านหลายหลัง ที่หลังคาหายไปทั้งแถบ หลังคาศาลาวัด ถูกยกไปทั้งแถบเลย ต้องช่วยกันตามเก็บมาซ่อมแซม กันเอง การช่วยเหลือจากทางการไม่มีเลย..........
9 มิถุนายน 2548 12:28 น. - comment id 477386
โทรหาสิครับ
9 มิถุนายน 2548 14:41 น. - comment id 477511
งดงามครับ..
9 มิถุนายน 2548 19:38 น. - comment id 477635
คิดถึงแม่เช่นกันค่ะ ว่าแล้วก็จะได้กลับไปเยี่ยมท่านแล้วค่ะ ไปเยี่ยมแม่มูลที่รักด้วย
9 มิถุนายน 2548 21:21 น. - comment id 477686
ไม่อยากเห็นแม่ต้องเศร้า ลูกจึงคอยเฝ้าไม่ห่าง มีทุกข์ขอให้จืดจาง ส่งให้ลูกบ้างยินดี ลูกขอทุกข์ท้อแทนแม่ แม้นต้องย่ำแย่มิหนี เพราะรักแม่ทุกนาที หัวใจที่มีห่วงใย กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ
9 มิถุนายน 2548 22:37 น. - comment id 477721
อ่านแล้วนึกว่าคุณอยู่ ตจว. ไม่นึกเลยว่าจะอยู่ ตปท. นถ. = นับถือครับ
10 มิถุนายน 2548 03:20 น. - comment id 477780
คุณเจลใส ขอบคุณที่แวะเข้ามาซาบซึ้งน้ำตาแม่อีกคนนะคะ คุณขอโทษครับ...ผมเมา ก็เจอกับตัวเองจริงๆ ค่ะ แต่มันนานมาแล้ว ตั้งแต่ยังไม่ประสีประสา คืนนั้นต้องหอบกันไปนอนบ้านยายยังสนุกอยู่เลย (เด็กหนอเด็ก) แต่มาตอนนี้คิดได้ก็...น่ากลัวเหมือนกัน คุณแม่จิตร โทรแล้วค่ะ ตั้งลิมิตไว้เดือนละครั้งแค่นั้น โทรบ่อยก็กลัวแม่ห่วง ขยันส่งจดหมาย ส่งโปสการ์ดมากกว่าค่ะ โทรศัพท์พูดจบความสุขมันก็ผ่านไป แต่จดหมายแม่คิดถึงเมื่อไหร่ก็ได้หยิบมาอ่าน คุณพี่บินเดี่ยวฯ ขอบคุณที่บินแวะมาเยี่ยมค่ะ คุณเดือนไร้เงา ฝากเยี่ยมอีสานด้วยนะคะ คิดถึงแม่เช่นกันค่ะ แต่ตอนนี้ต้องทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีก่อน ยินดีที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน เยี่ยมแม่ค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา รักแม่เช่นกันค่ะ อยากเห็นแม่มีความสุข คุณดาวอังคาร ที่จริงดิฉันนี่เด็กตจว. โดยกำเนิดค่ะ ลูกแม่น้ำชี ก่อนมาอยู่ตปท.ดิฉันก็อยู่ตจว. นี่แหล่ะค่ะ ก็ยังรักความเป็นตจว. อย่างเหนียวแน่น สบม. ยห. ค่ะ
14 มิถุนายน 2548 19:16 น. - comment id 479909
อิจฉานะค่ะมีแม่ให้คิดถึงแต่ฉันไม่มีใครเลย