ยกโขยงลงดอยหลายร้อยลี้ หลีกถิ่นที่เคยอยู่บนภูเขา หวังหลบลี้ซ่อนเร้นเป็นชาวเรา เคยอยู่อย่างชาวเขามานานนัก ลงเมืองล่างสร้างบ้านเป็นฐานถิ่น เคยปลูกฝิ่นเร่ร่อนไปไร้แหล่งหลัก มาบัดนี้เห็นทีคงต้องพัก หวังยึดเป็นที่พำนักนิรันดร์กาล เรื่องสัญชาติเป็นอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าข้าฯเกิดอยู่ในรัฐฉาน ทั้งพ่อแม่ย้ายมายั้งยาวนาน ด้วยแดนเดิมถูกรุกรานจากพรานกรุง อีกเชื้อชาติชาติอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเหล่าข้าฯอยู่บนภูสูง ถิ่นของเราแต่ดอยเต่าจรดดอยตุง ล้วนสมบัติของป้าลุงเหล่าม้งแม้ว โยกขยับมุ่งตรงลงเมืองล่าง หวังจักสร้างเป็นหมู่บ้านร้านรวงแถว จัดระเบียบมีระบอบเป็นขอบแนว ขนานนามว่า บางแม้วเหมือนแกวลาว โอ้ว่าอนิจจาชะตาแม้ว เขาเห็นแม้วเป็นเพียงแมวเลยต้องหง่าว จะคืนสู่ภูไหนในดอยยาว ทั้งพม่า-ไทย-ลาวล้วนไม่รับ โชคยังดีมีฝาหรั่งดั้งโด่ง-โด่ง ตัวโย่ง-โย่งแขนยาวยาวเข้าจองจับ เลือกแม้วม้งทรงดีจำนวนนับ ไปจองจับทำกินถิ่นอเมริกา เพราะเร่ร่อนตะลอนไปไม่เป็นที่ ไม่รู้ว่าแผ่นดินนี้ของใครหว่า ไม่รู้ว่าโลกใบนี้มีราคา ล้วนต้องจับจองหามาครอบครอง อุทาหรณ์สอนใจให้ตระหนัก ให้รู้จักจับประเด็นเป็นเจ้าของ หากปล่อยให้ใครบุกรุกเข้าครอง คงจักต้องจอดไม่แจวเหมือนแม้วเอย
ส.คลองแสนแสบ 27 พ.ค. 2548 10:46 น. - ID 76507 
2612
3
0
27 พฤษภาคม 2548 14:17 น. - comment id 471565
แวะมาอ่านงานครับผม....
27 พฤษภาคม 2548 17:10 น. - comment id 471655
เป็นชนเผ่าเร่ร่อนไม่มีชาติ ถึงจะขาดพื้นดินถิ่นมีค่า ละทิ้งอธิปไตยแต่นานมา ยังมุ่งหน้าดิ้นรนกันต่อไป แฝงให้ข้อคิด ดีค่ะ มาชื่นชมผลงาน
27 พฤษภาคม 2548 19:40 น. - comment id 471747
งานงามให้ข้อคิดดี บางครั้งการที่ไม่ยึดมั่นเสียเลย มันก็แย่เหมือนกันนะ เกิดเป็นคน ยากแท้มนุษย์ สวัสดีค่ะ
27 พฤษภาคม 2548 20:54 น. - comment id 471800
แผ่นดินไทย..ไทยต้องรัก..จักต้องสู้ อย่าให้อยู่..ในมือใคร..ที่เข่นฆ่า แผ่นดินเย็น..เช่นเก่าก่อน..ตอนเกิดมา อย่าให้ใคร..พาไฟมา..สุ่มแผ่นดิน .............................................................. ขอให้คนไทยทุกคนรักกัน แล้วชาติเราจะคงอยู่ค่ะ งานให้ข้อคิดดีมากทีเดียว ..............................................................
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
