ไม่ได้หวาดกลัวความรัก เพียงแต่ไม่อยากทายทัก ความโหยไห้ เกลียดการเดินทาง ที่ไม่รู้จะถึงเมื่อไร เริ่มชินแล้ว กับความเหงาใจ ที่พิษภัยไม่มี ถึงชีวิต จะขาดสีสัน แต่ความสดใสของตะวัน ก็ยังทำหน้าที่ บางทีความเหว่ว้า ก็ทำให้มองเห็นค่า ตัวเองดี ได้พบความสุข จากความไม่มี และที่อยู่คนเดียวได้อย่างนี้... เพราะเข้มแข็งพอ
18 ธันวาคม 2544 17:51 น. - comment id 25931
ไม่ได้หวาดกลัวความโหยให้ กลัวแต่ใจไม่รู้รัก ที่ผ่านมาอาจเย็นชาไม่รู้จัก ดูเหมือนเคยอกหัก คงไม่ใช่รักที่รอคอย ใจดูเหมือนแสดงออกเข้มแข็ง แต่ข้างในแล้งเสียจนเหงาหงอย ต่อหน้าคนอื่นไม่เคยบอกว่ารอคอย แข้มแข็งแต่เหงาหงอย.....ก็แค่คอยได้รักจริง
18 ธันวาคม 2544 17:52 น. - comment id 25932
แหะ แหะ มองต่างมุมหน่อยจ้า คุณครูแพรวา
18 ธันวาคม 2544 19:05 น. - comment id 25958
เพราะจังเลยจ้ะ...ความเข้มแข็งทำให้เราพบกับความสุขได้ในที่สุดจ้ะ
18 ธันวาคม 2544 20:37 น. - comment id 25981
ในความเปล่าเปลี่ยวหรือทุกข์ทรมานก็ยังค้นพบ ความสุขได้เพราะมันอยู่ที่ใจ เนอะ แพรวา เขียนได้ดีอีกแล้ว
18 ธันวาคม 2544 22:15 น. - comment id 25989
หากคนสองคนคิดจะใช้ชีวิตคู่ อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขนั้น จะต้องมี คติประจำใจ คือ รัก , เข้าใจ , เหตุผล , อดทน และ ให้อภัย.
19 ธันวาคม 2544 03:42 น. - comment id 26025
อื่มมม.... ดูเข้มแข็งดีจัง
19 ธันวาคม 2544 09:20 น. - comment id 26050
บางที น้ำตาก็อุ่นนะคะ... นู๋ dokkon กลอนเพราะจังค่ะ
19 ธันวาคม 2544 11:00 น. - comment id 26067
คนเราเกิดมา จากไม่มีแล้วกลับไม่มีในบางครั้งก็กระวนกระวาย แปลกจริงๆ เนอะแพรรา
22 ธันวาคม 2544 00:55 น. - comment id 26625
ชอบทั้งภาษาและความหมาย โดดเดี่ยว แต่ไม่เดียวดายครับ