วงเวียนชีวิต

ร้อยฝัน

                    ยามค่ำคืน
        ตัวดำดำ  ผอมกะหร่อง  เดินย่องแย่ง
ใส่ชุดแดง   สั้นเต่อ  เสมอก้น
ผ้าบางใส  เห็นได้  ใช่สัปดน
รองเท้าส้น  สูงเหมือนตึก  พิลึกดี
       เดินเรื่อย  ๆ  ตามถนน  ผู้คนผ่าน
คนพลุกพล่าน  ไฟวิบวับ  ระยับสี
ยิ้มยั่วเย้า   เคล้าเคล้น  เน้นที่มี
เอ่ยวจี  เชิญชวน  ป่วนใจชาย
W :   Do you have a girl  , tonight ?
M  :   โอ้เท่าไร How much ? อัฐจะจ่าย
W :   Two  thousand , you can in my mind
M  :   OK.Don't  lie, let we go


                   รุ่งแจ้ง
       พอฟ้าสาง  นกบิน  หากินแล้ว
เธอรีบแจว  กลับบ้าน  ผ่านถนน
ดูช่างเงียบ  เปลี่ยวเหงา  ไร้เงาคน
ที่เกลื่อนกล่น  ล้นหลาม  ยามราตรี
      ถึงบ้าน  เปิดประตู  เข้าไปพัก
ถอดเสื้อซัก  ตากไว้  ให้เร็วรี่
จะต้องใส่   อีกครา  เวลามี
ซักตอนนี้  เสื้อคงแห้ง  แดดแรงพอ
      หลับเป็นตาย  ตื่นยาม  บ่ายสามกว่า
เดินลงมา  ท้องกิ่ว  หิวแล้วหนอ
ข้าวหนึ่งจาน  น้ำหนึ่งขวด  ดวดไว้รอ
ยำหมูยอ  อีกจาน  จัดจ้านดี
       พออิ่มท้อง  กลับห้อง  ไปอาบน้ำ
ดูรอยช้ำ   ตามตัว  มัวหมองศรี
หยิบแป้งปก  ปิดทับ  มิรอรี
จนเนียนดี  แต่งตัว  เดินออกไป    (กลับสู่  ค่ำคืน...............อีกครั้ง)