อาจจะไม่เคยส่งยิ้มหวาน-หวาน ไม่เคยส่งสายตาอบอุ่น...มองผ่านให้เธอได้รู้ ความอาทร...ห่วงใย ก็แสดงออกได้ แค่การมองดู ความรู้สึกจริง-จริง ที่เป็นอยู่...เธอจึงไม่อาจรับรู้ว่าคืออะไร อยากส่งผ่านความรู้สึกไปทางสายตา แต่ทุกครั้งก็หวั่นไหวเกินกว่า...จะทำให้เธอรู้ว่ามีใจให้ ไม่ได้ตั้งใจซ่อนเร้น...แต่มันยากเย็นไม่รู้ทำไม หลายครั้งอยากจะตัดใจ...แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจไม่ยอม
17 ธันวาคม 2544 22:18 น. - comment id 25761
อืม....นั่นสิคะ บางครั้งเก็บไว้ในใจจนกว่าจะแน่ใจจริงๆดีกว่าเนาะ
17 ธันวาคม 2544 22:20 น. - comment id 25762
กลอนเพราะค่ะสื่อได้ดีจังคะน้าก็เคยเป็นเหมือนกัน เคยชอบคนๆหนึ่งแต่ไม่เคยทำอะไรเลย นอกจากมอง พอเค้ามาคุยด้วยกลับไม่ยอมคุย เลยทำให้เค้าสับสนเดาใจไม่ถูกก็ตอนนั้นยังเด็กเลยไม่กล้าซักกะอย่างแย่เนอะ
17 ธันวาคม 2544 23:11 น. - comment id 25772
อ่ะ ผู้หญิงส่วนใหญ่ก้อเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ มันปนๆ กันอยู่ ทั้งเขิน ทั้งไม่แน่ใจ กลัวเขาปฏิเสธ ด้วย เจทท์ยังเคยเป็นเลย แบบในกลอนเนี่ยแหล่ะ โดนเลย -_-'
18 ธันวาคม 2544 00:56 น. - comment id 25791
ที่แรกนึกว่าน้องสาวพี่เป็นเองซะอีก.... จะได้ให้คำแนะนำจ้า.......
18 ธันวาคม 2544 08:02 น. - comment id 25832
เป็นแบบนี้ทั้งหญิงและชายหละจ้ะ ไม่ค่อยกล้าบอก ทั้งที่ใจจริงอยากบอกใจจะขาด กลัวผิดหวัง กลัวเขาไม่มีใจกับเรา กลัวเสียใจ มั๊ง
18 ธันวาคม 2544 08:55 น. - comment id 25852
เห็นด้วยกะทุกคน......(รวบยอดเลย)....
18 ธันวาคม 2544 12:31 น. - comment id 25863
ความไม่กล้านี่ .. มันทำให้อึดดใจยังไงไม่รู้เน๊าะ กลัวเสียใจ ..มันก็เป็นแค่ความหวั่นไหวที่ยังไม่เกิดขึ้นนะครับ "รัก"..ของเรายิ่งใหญ่กว่านะ บอกเค้าได้..ก็ควรบอกนะครับ เอาใจช่วยจ้า ^__^
18 ธันวาคม 2544 18:03 น. - comment id 25937
.......แล้ว ใครจะรู้ป่ะครับ ถามไม่บอกครับ...... ......แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า..............
22 ธันวาคม 2544 01:23 น. - comment id 26628
ชอบครับ สำนวลซื่อๆ บริสุทธิ์ดีครับ