ณ ราตรีสีหม่น..พระจันทร์เศร้า ณ ห้วงฝันคละเคล้า..น้ำตาโศก ณ ถิ่นอื่นหมื่นใด - ที่ในโลก ณ แผ่นผ้างอับซึ่งโชค - คอยวิญญาณ์ ครานี้ .. อนิจจาตัวข้ากระทำบาป ชดซึ่งลาภแห่งบุญ..ทุนศาสนา แลเหมือนทำความดี..โดยเจตนา แต่จริงแล้วตัวข้า .. บาปครองบุญ ครานั้น .. ตัวข้าอกสั่นสนขวัญแทบหาย เพียงเพราะยายไร้เรื่องรับรู้สุญ ข้าโมโหโกรธาด่าเป็นจุณ เห่!ยายเหอ เติ้นอย่าฉุ้นนักแลงตา คราหนึ่ง .. ถึงความกดดันอันสิ้นสุด ยายกล่าวความเกินหยุด - แสนปุจฉา ฉันอ้ำอึ้งไร้ซึ่งวิสัชนา แล้วการไรของมึงล่ะ!อย่าเสือกที ครานั้น .. ครานี้ - คราไหนๆ ทนไม่ไหว แล้วนะ..จ๊ะ..ยายจ๋า ที่หลานพร่ำพูดเพ้อพรรณนา เพระารักยายสุดชีวา..จะขาดใจ
9 เมษายน 2548 17:08 น. - comment id 451396
good good!!!
9 เมษายน 2548 17:32 น. - comment id 451404
มาชื่นชมผลงาน.. ...แต่งได้ดีจัง...หลานคุณยาย.. ^____^
9 เมษายน 2548 18:45 น. - comment id 451416
ยายเจ้าเขาคงทราบ แม้พะงาบให้อภํยหลาน เร็วรีบมาสงกรานต์ เรื่องร้ายผ่านนานก็ลืม
11 เมษายน 2548 14:07 น. - comment id 452047
อิอิอิ.............แอบมาดูอีกแหละ...ไม่มีอะไรนะ.........เดี๋ยวจะโดนข้อหา ....(แล้วการไรของมึงล่ะ!อย่าเสือกที)....อิอิอิ.......ไม่นะเค้าเปล่านะ....ไปละจ๊ะ