หน้าส่วนตัว
ณ ท้องทุ่งบนแดนดินถิ่นอีสาน
ยามตะวันจะผันผ่านลับลานหญ้า
เด็กขี่ควายให้แม่จับกลับจากนา
ตามประสาวิถีชนคนเดินดิน
เสียงแคนเคล้าคลอผสมลู่ลมพัด
แล้วปลิวปัดมาส่งเสียงสำเนียงศิลป์
ขานขับกล่อมสู่ผองชนให้ยลยิน
ดั่งเพลงพิณจากฟากฟ้าสุราลัย
หมู่ใบข้าวคราวต้องลมพัดชมชื่น
ก็เริงรื่นร่ายรำระบำใหม่
ดั่งใบข้าวได้ยินแคนแสนสุขใจ
จึงรำร่ายระเริงรื่นในผืนนา
ณ ท้องทุ่งบนแดนดินถิ่นอีสาน
เมื่อลูกหลานสู่เมืองไกลไม่เห็นหน้า
เหลือแต่ควายกับยายเฒ่าเฝ้าดูนา
ชะเง้อหาเจ้าลูกหลานหันคืนลม
เสียงแคนครวญเศร้าผสมลู่ลมพัด
แล้วปลิวปัดส่งสำเนียงเสียงขื่นขม
ดั่งแคนครวญชวนโศรกเศร้าเคล้าอารมณ์
เสีงแคนคมเรียกลูกหลานหันคืนนา
หมู่ใบข้าวคราวฟังแคนที่แสนเศร้า
ก็เหี่ยวเฉาไม่เหมือนเห็นเช่นก่อนหน้า
ดั่งใบข้าวรอลูกหลานหันกลับนา
มาเป่าแคนขับกล่อมหล้าท้องนาเรา
วิจิตรวาทะลักษณ์ 23 มี.ค. 2548 17:44 น. - ID 73238 
916
3
0
23 มีนาคม 2548 18:15 น. - comment id 443411
...เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ฟังเสียงแคนเลยครับ
23 มีนาคม 2548 20:20 น. - comment id 443474
ประโคมแคนกล่อมฟ้า ดุริยศัพท์ ฝนหลั่งรดแดดระยับ ดับฟ้า ลงรดภพอาภัพ เกิดภาพ ฝันฤๅ แคนคร่ำควญกล่อนหล้า เดือดร้อนฤๅแคน กลอนไพเราะ แคนกังวานครับ ถ้าจะคุยเรื่องแคน คุยกับวิสกี้ได้ครับ ชำนาญและผูกพันกับแคนมาโดยเฉพาะ ดีใจนะครับที่มีคนชอบแคนเช่นกัน
23 มีนาคม 2548 23:23 น. - comment id 443582
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ เสียงแคนเป็นเสียงที่ไพเราะมากในความรู้สึก
24 มีนาคม 2548 10:37 น. - comment id 443765
++ +++ งดงามเสมอในผลงาน ++ ++++
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
