มนุษย์เอ๋ยมนุษย์ อย่าคิดว่าเจ้าเก่งสุดในโลกนี้ อยู่เหนือฟ้ายังมีฟ้าอย่ากล้าดี ทำอวดเก่งว่าเจ้านี้มีพลัง ถึงแม้เจ้าจะบินไปได้ดั่งนก อยู่นอกโลกยังไปได้ไม่หยุดยั้ง ถึงจะมีขีปนาวุธสุดกำลัง ทำลายล้างทั้งโลกได้มนพริบตา ถึงจะมีวิทยาการอันล้ำเลิศ ก่อกำเนิดพันธุกรรมอันล้ำค่า จะโคลนนิ่งสิ่งใดได้ในพริบตา หรือตัดต่อยีนส์มาช่างกล้าดี จงสำนึกตรึกตรองจิตคิดเสียใหม่ เจ้าเกิดมาได้อย่างไรในโลกนี้ ธรรมชาติสร้างเจ้ามาอย่ากล้าดี ธรรมชาติก็ย่อมมีวันเอาคืน ทำลายเลิดทำลายฉันให้มันหมด ถ้าเหลืออดวันใดจะไม่ฝืน สักวันหนึ่งจะถึงวันฉันเอาคืน มนุษย์เอ๋ยจะดาษดื่นลื่นล้มตาย จะส่งคลื่นสึนามิที่เกรี้ยวกราด ให้พายุมาฟันฟาดไม่ขาดหาย ให้ลาวาทะลุช่องทุกปล่องไฟ แผ่นดินไหวสั่นสะเทือนเลื่อนโลกา ทำลายล้างพวกมนุษย์สุดกำแหง ที่หาญกล้ามาทำแกร่งแข่งกับข้า ให้มอดม้วยดับดิ้นสิ้นชีวา แล้วสร้างโลกใหม่ขึ้นมาแทนโลกเดิม
23 มีนาคม 2548 23:21 น. - comment id 443580
ความจริงแล้วมนุษย์เป็นทั้งผู้สร้างและผู้ทำลายค่ะ คุณแต่งกลอนได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
24 มีนาคม 2548 03:59 น. - comment id 443693
จริงๆแล้วคุณเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง เกลียดคนเก่ง เพราะเก่งไม่เท่าเขารึเปล่าล่ะ.. คงไม่น่าจะใช่.. เรื่องความตายของมวลมนุษย์ในคลื่นยักษ์นั้น เป็นความทรงจำที่ขมขื่นของคนไทยทั้งแผ่นดิน ยลยินความวิโยค สะเทือนใจไปทั้งโลก... คุณคงไม่ได้สูญเสียญาติมิตร ถึงได้คิดว่าธรรมชาติจะกลับมาเอาคืนใหม่อีก อย่าลืมว่า น้ำพระเนตรก็หลั่งท่วมแผ่นดินด้วย ถ้าสร้างโลกใหม่...ใครจะสร้างประเทศชาติ ใช้เวลาไม่น้อยนะคะ กับความทุ่มเทสร้างโลก น่าจะลดความเกลียดชังมนุษย์ที่เก่งกาจลงไป แล้วสร้างระบบความคิดเสียใหม่.. น่าจะง่ายกว่า และน่าชื่นชมกว่าการทำลายโลก
24 มีนาคม 2548 09:41 น. - comment id 443732
ชอบกลอนแนวนี้ค่ะ เหมือนเป็นความรู้สึกของธรรมชาติดี
24 มีนาคม 2548 10:23 น. - comment id 443758
++ ++++ เหนือฟ้ายังมีฟ้า.. ++ ++++
25 มีนาคม 2548 21:18 น. - comment id 444467
++ เหนือใบตองยังมีห่อหมก +++ มนุษย์ฤๅกำแหง ++ : ]