ความแก่เฒ่าชราพาให้คิด ถึงชีวิตของตนที่พ้นผ่าน ไปกับกาลเวลาอันยาวนาน มีแก่นสารอะไรให้กับตน ดังภาษิตชีวิตของนักปราชญ์ อย่าประมาทเตือนให้ไม่ไหลหลง ว่าชีวิตของเราไม่เที่ยงตรง อันความหลงงมงายร้ายจริงจริง คนยุคใหม่ใส่ใจในชีวิต สิ่งเสพติดทั้งหลายไม่เคยสน รู้ว่ามันให้ร้ายทำลายตน และส่งผลถึงคนทั้งใกล้ไกล ยังมิสายหากใครเคยผิดพลาด เพราะประมาทในวัยที่ไหลหลง ยังไม่สายแล้วทำใจให้ซื่อตรง เหมือนกับองคุลิมาลนั้นนะเอย
11 มีนาคม 2548 17:08 น. - comment id 437660
โลกกว้าง หนทางไกล กับหัวใจที่เปี่ยมฝัน แสงแรกของตะวัน คือ แสงพลังแห่งวันใหม่ ถนนที่ทอดยาว คือ เรื่องราวท้าทายให้ก้าวไป สายลม คือ สายใยของทิศทางหัวใจที่งดงาม ยิ้มรับกับคืนวัน...กอบเก็บหมื่นความหมาย เริงระบำ...กับทุกสรรพสิ่งด้วยความเต็มใจ อย่างไร้คำถาม โลดแล่น ตามจินตนาการ หยอกล้อกับเวลาทุกโมงยาม ระบายฝัน แต้มสีให้งดงาม ไปคว้าดาวบนฟ้าที่กว้างไกล ทุกวินาทีของชีวิตมีคุณค่าเสมอคะ ^__^ เขียนได้ดีจัง
11 มีนาคม 2548 21:08 น. - comment id 437801
ความผิดพลาดวันเก่าอย่าเฝ้าคิด หรือไม่ก็พินิจคิดเพียงว่า ประสบการณ์เท่านั้นผันผ่านตา อย่าให้จำไว้เลยหนาในหัวใจ *-*แต่งได้ดีมากเลยจ๊ะ เป็นไงบ้างทำงานเหนื่อยไหม ห่วงใยเสมอนะค่ะ*-*
12 มีนาคม 2548 13:43 น. - comment id 437978
ผิดแล้วเราให้แก้ไข ทำตัวใหม่อย่าปล่อยใจให้ไหลหลง สิ่งไม่ดีปล่อยไปให้ใจใปลง ชีวิตจะดำรงคงสุขนิรันดร์ ^____^