ในอ้อมกอด....ฤดูกาล....ที่ผ่านผัน พราวผสม....สายฝัน....บนห้วงหาว ความชุ่มชื้น.....ของสายธาร....ที่ทอดยาว ดอกไม้บาน....เต็มราว....ที่ริมรั้ว เก็บเรียงร้อย....เป็นมาลัย...ดอกไม้ จะวางไว้....บนหัวใจ...ใครถ้วนทั่ว แม้สายหมอก...เลือนลาง...พรางจนมัว ก็มิกลัว....ที่จะมอบ...มวลมาลี กาลเวลา....วันวาน....เวียนผ่านแล้ว ไม่คลาดแคล้ว....ไม่รุกเร้า...ไม่เร็วรี่ ผ่านมาแล้ว....ผ่านไป....ไม่รอรี ไม่หลงเหลือ....สิ่งนั้นนี้....เผื่อผู้ใด ก็มีแต่....ตัวเธอ....เพียงเท่านั้น ฝากสิ่งใด....ให้คืนวัน....ไว้บ้างไหม ทั้งความงาม....ความดี....ที่เป็นไป เติมคุณค่า....ให้สมวัย....ที่ล่วงเลย
6 มีนาคม 2548 16:14 น. - comment id 434932
แสนสล้างพลิ้วพร่างกระจ่างนี้ ทุกชีวีล้วนผันผ่านกาลสับสน จริงแลเท็จคลุกเคล้าเฝ้าปะปน ยากที่คนจะพ้นผ่านกาลแห่งวัย ดุจมาลัยร้อยเรียงเคียงความรัก สมานสมัครรักมอบกอบเกื้อไซร้ ยังมีวันผันเปลี่ยนและเวียนไป เหตุไฉนใยที่สร้างจึ่งร้างลา. แก้วประเสริฐ.
6 มีนาคม 2548 17:11 น. - comment id 434958
ล้วนก็ลาร้างไปแหล่ะชีวิต วันเวียนเปลี่ยนปิดชีวิตได้ เช้าอยู่บ่ายเห็นเย็นหายใจ พลบค่ำเสียงร่ำไห้อาจระงม ร้อยมาลัยพวงรักวางบนโลก ทั้งหมู่มวลเพื่อนทุกโศกและสุขสม มอบมาลัยพวงห่วงใยให้ชื่นชม แท้เพียงลมพัดไปใช่ไหม ชีวิต ฯ
6 มีนาคม 2548 18:54 น. - comment id 434998
ก้อ จิงแหละ
6 มีนาคม 2548 20:35 น. - comment id 435060
กลอนบทนี้ โดนใจอย่างจัง อ่านแล้วสะดุ้งเลย
6 มีนาคม 2548 21:28 น. - comment id 435093
ในอ้อมกอดฤดูกาลที่ผ่านผัน เธอยังมีตัวฉันนั้นเสมอ ที่ห่วงใยแม้นานนักไม่ได้เจอ แต่ก็คิดถึงเธอเสมอมา *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
7 มีนาคม 2548 06:17 น. - comment id 435220
ยังเหลือแต่ฝากลูกไว้ เอ้อ! คิดแล้วกลุ้มใจใครจะรับไปเป็นพ่อซักที เขียนได้คมลึกซึ้งมากครับ
7 มีนาคม 2548 11:28 น. - comment id 435316
วัยล่วงเลย สามสิบ มาครึ่งกว่า ยังเสาะหา ที่ฝาก ไม่เคยได้ อยากจะฝาก สายพันธ์ ที่สวยใส ไม่มีใคร ยอมรับ อับโชคจัง..... คิดหวังว่า คนแรกจะเป็นผู้ชายซะด้วยสิ