ไหลอาบทาบลงตรงหินก้อน เซาะซอนซบลงตรงแอ่งน้ำ คือคราบคือไคลไม่งามล้ำ ปื้นสีเขียวคล้ำแต่ล้ำด้วยชีวิต ห่อหุ้มคลุมหินให้หายแข็ง โตด้วยแสงด้วยแดดไม่ดัดจริต เปล่งประกายเลื่อมพรายพิศ ตะไคร่น้ำกระจิ๊ดไม่คิดไกล ขอสายนทีรี่ไหลอาบ รดกำซาบคือลาภตะไคร่ เพียงผันผ่านกาลเวลาก็โตได้ เพียงตะไคร่คราบตรงกาบหิน เป็นปุยไหมไหวลอยล่อง ไม่งามผ่องจับต้องน่ากิน ก็แค่ขี้ริ้วห่มคลุมอัคนิน อาจแดดิ้นหากสิ้นซึ่งน้ำแฉะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 11:33 น. - comment id 429256
คิดถึง...และคิดถึง..และคิดถึงค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 12:26 น. - comment id 429301
อิอิ ชอบตรงโตด้วยแดดไม่ดัดจริตอ่ะค่ะ 555
22 กุมภาพันธ์ 2548 13:39 น. - comment id 429340
ภาษาคมนัก ชอบค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 21:32 น. - comment id 429586
ตะไคร่น้ำสีเขียวอ่อนยามตอนเช้า นั่งดูแล้วเราหายเศร้านั้นเหลือหลาย เพราะตะไคร่สีไม่เข้มเต็มหินทราย ทำให้เราได้มากมายความเพลิดเพลิน *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2548 21:41 น. - comment id 429594
อย่าน้อยก็ทำให้ก้อนหินดูสวยงาม นุ่ม และชุ่มชื้นนะ