มากำเนิด เกิดดับ อย่างซับซ้อน ถึงบทตอน มรสุม รุมกระหน่ำ ถูกตอกลิ่ม ทิ่มแทง ด้วยแรงกรรม จนล้มคว่ำ ทอดกาย แทบตายไป หัวใจพ่าย กายก็ล้า ไม่กล้าแกร่ง ความกลัวแฝง บีบคั้น สุดหวั่นไหว ความท้อแท้ ท่วมท้น หลั่งล้นใจ จากยิ่งใหญ่ เป็นไร้ค่า หาจีรัง วันปีเดือน เลื่อนไหล ไปเบื้องหน้า แต่ชีวา ล่องลอย ถดถอยหลัง ประหนึ่งนก หกเหิน เพลินหลงรัง จึงไร้หวัง วังเวง ลอยเคว้งคว้าง ใจระส่ำ ต่ำตก นรกทุกข์ ดั่งเพลิงลุก รุมเร้า แผดเผาร่าง จิตวิญญาณ ผ่านแผ่ว แว่วเลือนราง จงปล่อยวาง สรรพสิ่ง อย่างจริงจัง กลไกใจ ต้องไขลาน ทำงานหนัก ปลดเปลื้องปลัก ยึดมั่น อันเหนี่ยวรั้ง ปลดปล่อยใจ ให้อิสระ คือพลัง ปลุกความหวัง เพื่อตั้งต้น บนความจริง
dark side of mind 21 ก.พ. 2548 16:30 น. - ID 71545 
1646
17
0
21 กุมภาพันธ์ 2548 17:11 น. - comment id 428794
หน้าส่วนตัว
วนเวียนไปในสังสารขันธ์วัฏฏะ
มิชำระใจจิตคิดผ่องใส
บ่อแห่งกรรมนำพรากร้างห่างไกล
หากปลดในกายสังขารนั้นพบเอง.
แก้วประเสริฐ.
21 กุมภาพันธ์ 2548 17:24 น. - comment id 428802
เป็นกำลังใจในยามท้อแท้
21 กุมภาพันธ์ 2548 17:41 น. - comment id 428810
ชีวิตต้องสู้น่ะค่ะ ** เป็นกำลังใจให้คะ **
21 กุมภาพันธ์ 2548 21:26 น. - comment id 428910
โซ่ใดหนอลากคชสารมาอ่อนล้าได้ปานนี้ ถึงแก่พ่ายใจ กายล้า... ลองนั่งนิ่งๆ ค้นวิบากใจปัจจุบันดู ว่านี่เป็นผลจากกรรมใด... นับแต่นี้ ใจจะพ้นกรรมได้หรือไม่ เอาใจช่วยนะคะ
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:11 น. - comment id 428950
ปลดปล่อย .. โซ่คล้อง .. จองจำ ตรวนย้ำ .. หนักหนา .. สาสม ผิดพลาด .. พลั้งไป .. ในตม อาจม .. พาใจ .. ไร้ร้าง ดับไฟ .. สุมทรวง .. ลวงหลอก ไหม้ครอก .. หทัย .. ให้คว้าง กลายเป็น .. เศษใจ .. ไกลห่าง อ้างว้าง .. เปล่าเปลี่ยว .. เดียวดาย ...
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:24 น. - comment id 428963
จิตว่างเปล่าเท่าที่เรานี้นึก จากรู้สึกเปลี่ยนเป็นนิ่งในสิ่งฝัน สูงเทียมฟ้าอาจไร้ค่าคราตกพลัน ทุกอย่างนั้นล้วนแปรไปไม่จิรัง อืมม !! อ่านไปด้วย คิดไปด้วย ให้ความหมายในเนื้องานดีค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2548 00:04 น. - comment id 429085
สวัสดีครับ..คุณแก้วประเสริฐ
ขอบคุณในคำแนะนำนะครับ เรื่องการโพสบทกลอน
ถูกต้องที่สุดครับ ..หากปลดใน กายสังขาร นั้นพบเอง
ผมติดตามผลงานคุณเสมอ อ่านแล้วรู้สึกสบายใจดีครับ
สวัสดีครับ...คุณพฤษภ
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจในยามท้อแท้ ตามสำนวนกำลังใจ ก็ต้องว่า...ท้อแท้ แต่ไม่ ท้อถอย
ชอบนามปากกาคุณจัง
สวัสดีครับ...คุณพรพระจันทร์
ใช่ครับ ต้องสู้...สู้อยู่ทุกขณะจิต มีชีวิตอยู่ต้องสู้ เกิดใหม่ไม่รู้จะมีโอกาสสู้หรือเปล่า
หลวงพ่อท่านหนึ่งเคยสอนว่า...มึงอยู่ กูดับ มึงดับ กูอยู่...(อิอิ..ถ่ายทอดแบบเนื้อๆ น่ะครับ ไม่ได้เกลา)
ขอบพระคุณ คุณพรพระจันทร์ ที่เป็นกำลังใจให้ครับ
สวัสดีครับ...คุณทิกิ
ตอนเด็กไปดูช้างที่ เขาดิน เห็นมันถูกโซ่เส้นสั้นๆ เล็กๆ ผูกขาไว้ข้างนึงกับหลักไม้ที่ไม่ใหญ่อะไร
มันก็เดินหน้าหนึ่งก้าว ถอยหลังหนึ่งก้าว อยู่ตลอดเวลา นึกในใจว่า อะไรกันทีลากซุงท่อนเบ้อเริ่มได้ โซ่แค่นี้จำนนซะแล้ว..
ยินดีที่ได้เป็นสหายธรรม กับคุณ ทิกิ
ผมเพิ่งจะมาสนใจใฝ่ธรรมไม่นานนี้เอง ประเภท...ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ครับ....
สวัสดีครับ...คุณหยกสีหม่น
ถูกต้องที่สุดครับ..ผิดพลาด พลั้งไป ในตม...อาจจม พาใจ ไร้ร้าง
แต่ ..ดับไฟ สุมทรวง ลวงหลอก ..นี่ยากชะมัด แค่ลมหายใจ..มันก็คุโชนขึ้นอีกแล้ว
สวัสดีครับ...คุณอัลมิตรา
พึ่งฝึกเขียนได้ไม่นานครับ ในชีวิตไม่เคยเขียนกลอนเป็นเรื่องเป็นราวเลยครับ ฉันทลักษณ์อะไร ก็ไม่รู้เรื่องเลย ไปซื้อคู่มือเขียนกลอนมาเล่มหนึ่งของรุ่นพี่ที่เคยเรียน สถาบันเดียวกันครับ อ่านตะลุยไปจนจบ
แล้วก็ลองดูของคุณบ้าง ท่านอื่นบ้างในเว็บนี้ ว่าเค้าสื่อความรู้สึกกันยังไง อิอิ..
นี่ต้องขอคารวะคุณอัลมิตรา และทุกท่านเป็นที่สุด
...ชอบ***พันธนาการ***ของคุณมาก เป็นส่วนหนึ่งที่ดลใจให้อยากเขียนกลอน
22 กุมภาพันธ์ 2548 00:39 น. - comment id 429124
กลไกใจต้องไขลานทำงานหนัก จึงหยุดพักสักนิดค่อยคิดใหม่ เพื่อให้คลายความเหนื่อยเมื่อยหทัย แล้วค่อยไปสู้ต่อขอบอกเธอ *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2548 01:04 น. - comment id 429160
สวัสดีครับ...คุณผู้หญิงไร้เงา อิอิ..เหมือนกับชกมวยเลยครับ ต้องหยุดพักยก ให้น้ำให้ท่า กันหน่อย แล้วก็ปรับยุทธวิธี ต่อสู้ ดีใจจัง ที่คุณ..มาเป็นพี่เลี้ยงให้น้ำครับ.. ...ติดตามผลงานคุณมาตลอดเช่นกันครับ ชอบเรื่องลิงที่ถือลูกท้อน่ะ...อ่านให้ตลกก็ได้ เป็นปรัชญาก็ดี
22 กุมภาพันธ์ 2548 11:56 น. - comment id 429273
กลไกใจหมดลานเกินขานไข หมดแรงใจทดท้อรอความหวัง อยากปล่อยใจให้เสริมเพิ่มพลัง เติมมนต์ขลังกำลังให้เหมือนเดิม.. มาแบบดำน้ำค่ะ อิ อิ
22 กุมภาพันธ์ 2548 12:35 น. - comment id 429312
สวัสดีครับ...คุณคนเมืองลิง
อิอิ..สหายสุรา มาเยือน ช่างเหมือนฝัน
อะไรกัน! มาตัวเปล่า เหล้าไปไหน
อ๋อ!หรือว่า ครั้งก่อน ยังหลอนใจ
แทบจับไข้ ยำปลาตีน ปีนป่ายตัว...
...ผมก็นักดำน้ำ..อิอิ..มาดูซิ..ใครอึดกว่ากัน...
22 กุมภาพันธ์ 2548 17:06 น. - comment id 429508
มาทักทายนะคะ รู้สึกว่ากลอนมีพลังนะคะ บางครั้งก็น่ากลัวอ่ะ มาเป็นกำลังใจจ้า
22 กุมภาพันธ์ 2548 21:29 น. - comment id 429585
สวัสดีครับ...คุณเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ ยินดีที่รู้จักครับ เป็นเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณยังจะกลัวอีกหรือครับ.. ยังใหม่อยู่ครับ ช่วยแนะนำด้วยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ การเขียนบทกลอน สร้างสมาธิได้ดีมากครับ ผมชอบตรงนี้ครับ..รู้งี้ ฝึกเขียนตั้งนานแล้วครับ
23 กุมภาพันธ์ 2548 23:15 น. - comment id 430110
แวะมาอ่าน ...
..... บทกลอนอ่านแล้วก็ดูมีพลังอยู่ลึกๆๆ นะ
แบบนี้ สู้ต่อไปได้สบาย จริงไหมจ๊ะ
24 กุมภาพันธ์ 2548 20:08 น. - comment id 430681
วางใจ :]
24 กุมภาพันธ์ 2548 21:45 น. - comment id 430743
สวัสดีครับ...คุณคนหนึ่ง ยินดีที่รู้จักครับ ...คงเป็นพลังแห่งอิสรภาพมั๊งครับ..ทุกคนล้วนมีพลังนี้อยู่...ลึกๆ...นะครับ จิตใจที่ไร้ความกลัว ความกังวล ความท้อแท้ ปกคลุม..หน่วงเหนี่ยว ย่อมทรงพลังมหาศาล
24 กุมภาพันธ์ 2548 21:52 น. - comment id 430752
สวัสดีครับ...คุณลักษมณ์ ต้องขอบคุณ คุณลักษมณ์ อย่างมากที่โพสการเขียนโคลงนะครับ เลยมีอะไรเล่นเพิ่มขึ้น อิอิ.. วางใจ..ก็สรุปได้ดีนะครับ วันหลังจะชวนไป จีบสาว ด้วยกันนะครับ
25 กุมภาพันธ์ 2548 11:08 น. - comment id 431007
ความหมายดีค่ะ อิ อิ แวะมาทักทายฮับ ................
25 กุมภาพันธ์ 2548 23:30 น. - comment id 431374
สวัสดีครับ...คุณลอยไปในสายลม กอน วิด เดอะวินด์ หรือเปล่า?. ขอบคุณนะครับที่แวะมาเยี่ยม อยากเขียนโรแมนติกแบบคุณมั่ง แต่ใจไม่เล่นด้วยเลยครับ อิ อิ .. หัวใจ พเนจร ...จนเหนื่อยล้าแล้ว..
2 มีนาคม 2548 13:03 น. - comment id 433498
เดี๋ยวก็ได้ค่ะ ถ้าแต่งบ่อย ๆ รับรอง เพระแน่ ๆ เลย แวะมาอีกรอบค่ะ.....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
