Learning Park Society

pigstation

เธอทั้งหลายถูกกวาดต้อนเข้าไปในกล่อง
แล้วกล่องนั้นก็บรรจุเธอด้วยวิชาการ
จนเธอเป็นหนึ่งในสายพานการผลิต
ออกมาสู่โครงสร้างเครื่องจักรนามสังคม
แท้ที่จริง
โบราณกาลนั้นไม่มีกล่อง
ทุกสถานนั้นคือสถานที่แห่งการเรียนรู้
ผู้เฒ่ายินดีเล่าขานตำนานซึ่งแฝงไว้ด้วยภูมิปัญญาล้ำลึก
ส่งผ่านมาตามแสงแดด  สายลม  น้ำฝน  รวงข้าว
รอบกองไฟคือมหรสพโรงเล็ก
เป็นลานเพลงกล่อมไพร
เป็นโรงละครเพลินใจ
ความลวงที่ถูกสร้างขึ้น
กล่องถูกสร้างขึ้นพร้อมหลักสูตรสำเร็จรูป
เธอจึงถูกกวาดต้องเข้าไปในกล่อง
แล้วออกมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่งที่แน่นเต็มเอียด
จนไม่มีที่ว่างพอจะบรรจุอะไรอื่นใด
ลานรอบกองไฟมีแต่ขี้เถ้าเก่าแก่
ไร้แรงจูงใจเหมือนรายการโทรทัศน์
ซึ่งเป็นดังกล่องอีกใบที่แสนมหัศจรรย์
แต่สิ่งที่ถ่ายทอดออกมานั้น
เป็นการมอมเมาให้เธอโหยหากล่องอีกหลายใบ
จะเป็นกล่องสถาบันการศึกษา
จะเป็นกล่องจัดสรร
จะเป็นกล่องขับเคลื่อน 4 ล้อ
หรือกล่องสรรพสินค้า
อุทยานเพื่อการเรียนรู้อย่างท้องทุ่ง  ป่าเขา  ลำห้วย  ร่มไม้
ซมซบตัวอย่างหงอยเหงา
เพราะเธอคงสนใจกล่องมากกว่าโลกกว้างทั้งใบ
และโลกทั้งใบที่ถูกย้อมแมวอย่างโลกเสมือน
ก็ทำทีเป็นมิตรและนำเสนอโลกอีกใบให้เธอ
ไว้ที่ เม้าส์ คลิกส์
ไว้ที่ คีย์บอร์ด แป้นกดข้อมูล/คำสั่งลัดนิ้ว เสกได้ดังมีนิ้วเพชร
ไว้ที่ จอยสติ๊ก เพื่อบัญชาการ / พิฆาต ศัตรูไซเบอร์ของเธอ
อุทยานแห่งการเรียนรู้จึงรกร้าง
ฉันจึงค่อยเพียรไปถากถางวัชพืชแห่งอคติให้เตียนราบ
เผื่อว่า
จะถึงวันแห่งการเปลี่ยนแปลง
แล้วพวกเราจะเรียนรู้ในโลกกว้างว่าแท้ที่จริง
เราเป็นหนึ่งเดียว
แม้เธอจะเหยียบเท้าฉันบ้าง
และฉันแอบเปิดกระโปรงเธอคืน
เสียงหัวเราะแท้ๆจะขานขับคู่กับเสียงนกจริงๆที่ก่อนเคยเหงามานาน
เพราะเธอมัวแต่ไปเพลินกับกล่องคาราโอเกะ
มาเถิดไม่มีอะไรสายเกิน หรือ ผิดพลาดจนยากแก้ไข
วิ่งไปในอุทยานการเรียนรู้ แล้วจะรู้ว่าเราถูกโอบกอดไว้อย่างนุ่มนวลและอบอุ่นเพียงไรด้วย อ้อมกอดแห่งมาตุภูมิ				
comments powered by Disqus
  • pigstation

    18 กุมภาพันธ์ 2548 00:37 น. - comment id 427352

    ไปกินนอนบนภูเขาสูงกับกระเหรี่ยง
    ในนามของความเจริญแผ่ล้ำไปถึงแล้ว
    
    ติดลมอยู่ห้าวันห้าคืน
    สอนศิลปะเชิงสร้างสรรค์ให้เด็กประถมวัย
    ตอนเช้า
    
    ตอนบ่ายไปทำไร่บนภูเขา
    ตกเย็นหวดเหล้าขาว
    จนเห็นดาวเต็มฟ้า และตกลงมาติดตา
    
    สุข ไม่เศร้า ไม่เหงาและอิ่มเอม
    
    ภาพที่ร่างไว้กำลังลงแบบจริง
     นึกถึงโรงเรียนใต้ร่มไม้ของรพินทรนาถ ฐากูร
    
    นึกกระหยิ่มใจทำได้ไม่ถึงครึ่งก็สุขปานฉะนี้
    
    เป็นคนเกือบดีแล้วสิเรา
    คงเจอเนื้อคู่ฟ้าประทานเร็ววันนี้แหละ
    โอม..บุพเพมะตุหัน อุคุ่มนึจะเล่ะตูเล่บเล่บ
    
  • อัลมิตรา

    18 กุมภาพันธ์ 2548 08:10 น. - comment id 427386

    จอยสติ๊ก  ... ไม่มี ไม่ค่อยนิยมเล่นเกมส์เท่าไหร่ ค่ะ ส่วน งานของปราชญ์ชาวอินเดียนั้น น่าสนใจทีเดียว .. เคยเขียนอยู่นะ ตะก่อน
    
    อรุณสวัสดิ์ค่ะ
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน