ใจใครขึ้งเคียดแค้นนั้นแสนหน่วง เหมือนมีบ่วงถ่วงไว้พาใจหมอง ดังฟืนไฟลามลุกทุกข์ทับกอง เป็นตรวนจองจำจิตทำพิษร้าย เราเหม็นเขาเรานั่นแลแพ้แต่เริ่ม ด้วยเราเพิ่มภาระทุกข์ให้ลุกหลาย เขาได้ดีเรานี้คิดจิตวุ่นวาย ถองท ำลายใจประดิษฐ์กอบกิจใด แม้ยามโดนโกรธบึ้งอย่าขึ้งเขา จงเลือกเอาชนะแพ้เอาแค่ไหน ใจหน่วงหนักเราจักแพ้แต่ข้างใน ด้วยฟอนไฟเผาไหม้สิ้นหมิ่นสิ่งงาม