อยากเก็บดาวพราวฟ้ามาประดับ อยากประทับความทรงจำอันล้ำค่า อยากเสรีมีชีวิตอิสรา อยากค้นหาความจริงสิ่งสวยงาม อยากรู้เห็นเช่นเด็กอื่นหลายหมื่นแสน อยากตอบแทนแดนดินถิ่นสยาม อยากเป็นผู้รู้วิชาพยายาม อยากเห็นฟ้าสีครามยามตาวัน เพียงหนึ่งนิดคิดฝันวันข้างหน้า แต่ชะตาไร้โชคแสนโศกศัลย์ เห็นใบไม้ไหวดิ่งยิ่งจาบัลย์ เพราะถูกบั่นความหวังกำลังใจ ลมชายโชยโบยโบกใบโศกพลิ้ว ยอดหญ้าลิ่วลู่ลมผืนพรมใหญ่ แววตาน้อยตัดพ้อส่อความนัย กระซิบให้ลมหวนคราญจำนรรจ์ จะไม่ขอรอใครให้มาช่วย จะยืนด้วยสองขากล้าบากบั่น แม้มอดม้วยชีวิตจิตคงมั่น จะสร้างสรรค์ทางสีทองเพื่อผองชน
น.นิรนาม 20 ม.ค. 2548 22:16 น. - ID 69658 
1402
2
0
20 มกราคม 2548 22:49 น. - comment id 410023
เอากำลังจากใจส่งมาให้ นิมิตไว้ไมตรีนี้แน่นหนา เก็บเอาคงมั่นปันคุณค่า เจอครั้งหน้าทักทายก็แล้วกัน มาชมผลงานครับ ผมก็ตั้งมั่นเหมือนกัน แต่ ก็ เรื่อยเปื่อยตามเคย
21 มกราคม 2548 01:01 น. - comment id 410163
มอบกำลังใจเต็มร้อยคอยเป็นเพื่อน เพื่อย้ำเตือนยังมีฉันนั้นห่วงหา แม้เธอล้มขอจงลุกสุขทุกครา เพราะยังไงในอุรายังห่วงใย *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
21 มกราคม 2548 01:47 น. - comment id 410194
มาเป็นกำลังใจค่ะ
21 มกราคม 2548 19:17 น. - comment id 410638
ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ
21 มกราคม 2548 19:20 น. - comment id 410640
ขอแก้ไขกลอนบทรองสุดท้ายนะครับ กลอน วรรคส่ง แก้จาก กระซิบให้ลมหวนคราญจำนรรจ์ เป็น กระซิบให้ลมหวนครวญจำนรรจ์ พิมพ์ผิดครับ ขออภัย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
