กับคำถามธรรมดาโลก มีใครไม่โศกกับการลาจาก แต่ไยชีวิตเมื่อต้องพลัดพราก มันแสนลำบากยากจะทำใจ อาจมีปลอบขวัญกันทุกข์โถมทับ ว่ามิลาลับจะกลับมาใหม่ แต่แน่หรือนั่นใครกันแน่ใจ ยามต้องจากไกลห่วงใยทุกที เพราะชีพมนุษย์ดุจแก้วบางเปราะ จึงพร้อมกะเทาะเลาะหลุดทุกที่ ลาโลกเมื่อไหร่ไม่รูู้อยู่ดี น้ำตาจึงปรี่ยามที่อำลา รักกันไว้เถิดผองเพื่อน พรุ่งอาจไม่เหมือนวันเคยพบหน้า พรุ่งอาจเป็นวันที่ต้องลับลา สู่ชาติภพหน้าหลับตานิรันดร์ พบแล้วต้องพรากนั้นจริงเสมอ แต่จากแล้วเจอนั่นเพ้อเผลอฝัน ถนอมให้ดีรักที่มีนั้น เผื่อไว้เพื่อวันต้องพลันจากจร
18 มกราคม 2548 21:56 น. - comment id 408751
พบแล้วต้องพรากนั้นจริงเสมอ แต่จากแล้วเจอนั่นเพ้อเผลอฝัน ถนอมให้ดีรักที่มีนั้น เผื่อไว้เพื่อวันต้องพลันจากจร หุหุ..........กินใจดีแท้เลยค่า สวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แวะมาอ่านกลอนสวยๆๆค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะเม้นท์ไดฯ
18 มกราคม 2548 21:58 น. - comment id 408757
พบพรากจากเจอที่เธอเห็น วันปีเด่นเดือนคล้อยลอยห่างหาย จึงอยากบอกความดีมิมีตาย ยังมากมายความผูกพันมั่นห่วงใย *-*ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
19 มกราคม 2548 00:52 น. - comment id 408927
พาลพบ เจอะเจอ พรัดพราก จำจาก ลาไกล ใจหาย รักแล้ว พลันจาก ใกล้ตาย วอดวาย ขาดเธอ ขาดใจ T^T
19 มกราคม 2548 10:13 น. - comment id 409023
*****หลายเหตุผล-เส้นทางมาขวางกัน ทำให้ฉันและเธอต้องห่างหาย ทิ้งให้ฉันเฝ้าคิดถึงเธอแทบตาย มิเว้นวาย..ไม่เปลี่ยนผัน..ตามเวลา ******ห่างแสนห่าง.ต่างถื่นจึงเป็นห่วง ใจอีกดวง..ผ่องจิตคิดสดใส หรือต้องเศร้า..เจ็บช้ำระกำใน จะมีใครคอยแคร์..ดูแลกัน *****อยากให้รู้..ใจดวงนี้..ยังคงอยู่ คอยเฝ้าดูแลเธอ..เสมอมั่น สุดขอบฟ้า..ส่งใจ..ไปพบกัน จะไม่หวั่น แม้วัน ไม่มีใคร ******คิดแค่เพียง..หนทาง..วันข้างหน้า จะหวนมาดังเดิม..เติมความฝัน ให้เพื่อนรัก..สองคนได้พบกัน ต่อเติมวัน..กับความฝัน..ที่งดงาม ******คิดถึงเพื่อนคนนี้เหมือนกันนะ thinking of you......take care
19 มกราคม 2548 13:24 น. - comment id 409143
ความทุกข์ทรมานที่แท้นั้น หาได้อยู่ที่การจากพรากไม่...แต่หากเป็นการอยู่ร่วม เพราะหากไม่มีการอยู่ร่วม ไฉนเลยจะมีการจากพราก ตะขอจำพราก-โกวเล้ง บางเวลาเห็นการพลัดพรากจากกันของผู้คน ดูสมจริงราวกับว่าเป็นการพลัดพรากจากกันจริงๆ จนทำให้ใจอดคิดไม่ได้ว่า คนเรานั้นมีทุกข์อยู่ตลอดเวลา ดิ้นรนไขว่คว้าหาความสุขเพื่อมาปิดบังความทุกข์ไปวันๆ ไม่สนใจเลยว่าความสุขที่ดิ้นรนไขว่คว้ามานั้น จะต้องแลกด้วยความทุกข์แสนสาหัสเพียงใด พระจันทร์เองก็ถูกบดบังเหลือเพียงเสี้ยวจันทร์ เสี้ยวจันทร์- พระจันทร์ยิ้ม