ความสุขริมทาง

สายน้ำนิรันดร์

ปีเก่ากำลังจะลับมุมโลกไปในเวลาไม่นาน
หลังจากร่ำลากันเรียบร้อยแล้ว เราก็ต้องเตรียมจิตเตรียมใจ
ไว้รับปีใหม่ ซึ่งเป็นธรรมเนียมที่เราหวังว่าดีกว่าปีเก่า 
ถึงแม้ว่าเราจะไม่แน่ใจนักว่า ปีใหม่นี้รถจะติดน้อยกว่าเก่าหรือไม่ 
มลพิษในอากาศจะลดลงแค่ไหน สายน้ำจะน่าอาบน่าว่ายเพียงใด 
และป่าจะเพิ่มกว่าเดิมจริงหรือ กระนั้นก็ตาม ๓๖๕ วัน ข้างหน้า
ก็คงต้องมีเรื่อง น่าอภิรมย์อยู่บ้างไม่มากก็น้อย 
สำคัญอยู่ตรงที่ว่า เราจะช่างสังเกตหรือรู้จักมองหรือไม่ 
ถึงอากาศกรุงเทพฯ จะไม่น่าสูดเพียงใด 
แต่ทุกเช้าดวงอาทิตย์ที่โผล่ลังเหลี่ยมตึกยอดอาคาร
ก็ยังน่าชื่นชมมิใช่หรือ 
ริมตึกหรือข้างกำแพงเก่า ก็ยังมีตะไคร่เขียวสด
และแผ่นมอสคอยทักทายเราทุกครั้งที่เดินผ่าน 
หวังอยู่แต่ว่าเราจะไม่เอาแต่หลับหูหลับตาเดิน 
หรือหมกมุ่นครุ่นคิดกับแผนการ 
จนไม่มีเวลาเปิดใจสัมผัสสิ่งงดงามข้างทาง 
ถึงเราจะตีตัวออกห่างจากธรรมชาติเพียงใด
แต่ธรรมชาติก็ยังไม่ไปไหน 
หากยังเฝ้าติดตามเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน 
รุ่งอรุณมีดวงอาทิตย์ ค่ำคืนมีดวงจันทร์และดวงดาว
แม้แสงไฟจะแรงกล้าเพียงใด 
แต่ก็ยากจะบดบังเรามิให้เห็นแผ่นฟ้าในคืนเดือนมืดได้ 
บางวันหากปิดไฟ และลองจุดเทียนดูบ้าง 
บางทีจะได้สัมผัสความลึกล้ำบางอย่างที่อยู่รายรอบตัวเรา 
แต่เราก็ต้องลงแรงช่วยธรรมชาติบ้าง 
จะคอยให้ธรรมชาติตามปลอบประโลมเราแต่ฝ่ายเดียว
ก็ดูจะใจจืดใจดำเกินไป 
อย่างน้อยก็เจียดเวลาช่วยหมู่ไม้ให้ได้แพร่พันธุ์บ้าง 
รดน้ำพรวนดินให้ต้นไม้ได้เติบใหญ่และออกลูกออกหลานเต็มกระถาง 
และถ้ามีที่ ก็อย่างลืมเอาลงดิน 
เพื่อให้หมู่ไม้ได้ซึมซับพลังชีวิตจากผืนดิน 
ยามท้อแท้ท้อถอย ความเขียวสดใสของใบไม้
คงเติมเรี่ยวแรงให้แก่จิตใจของเราได้มากทีเดียว 
ใบไม้ที่ผลิบาน หน่ออ่อนที่แทงยอดพ้นดิน 
และดอกตูมที่เตรียมเบ่งบานอย่างเต็มที่ในรุ่งเช้า 
สะท้อนให้เราเห็นพลังสร้างสรรค์ที่มีอยู่อย่างเปี่ยมล้นในตัวเรา
ขอเพียงแต่เราได้ร่วมมือกับธรรมชาติเท่านั้น 
พลังนฤมิตจะพลันส่งผ่านจากมือเรา 
และให้กำเนิดชีวิตใหม่ ๆ แก่โลกรายรอบตัวเรา 
ชีวิตมิได้มีแต่สิ่งเลวร้าย 
โลกมิได้มีแต่บาดแผลของธรรมชาติ 
หากยังคอยเปล่งประกายแห่งความสดใส
ให้เราได้สัมผัสทุกเมื่อเชื่อวัน 
ขอเราเปิดใจรับสัมผัสแห่งธรรมชาติบ้าง 
เมื่อสุขบังเกิดขึ้นในใจคุณค่าแห่งธรรมชาติก็ยิ่งประจักษ์ชัด 
เมื่อนั้นการพิทักษ์รักษาธรรมชาติก็ปรากฏ 
เพราะธรรมชาติที่แท้นั้นเริ่มต้นที่ใจเรา 
				
comments powered by Disqus
  • ลำเนาไพร

    24 ธันวาคม 2547 12:24 น. - comment id 395109

    อีกไม่นานดอกไม้หวานบานร่วงหล่น
    เหมือนกมลคนช่างฝันแสนหวั่นไหว
    เพียงวูบวับดับดอกจิตนะดวงใจ
    ไม่อาลัยอาวรณ์สอนว่างวาง
    
    เหมือนตะวันใกล้ลาโลกลืมโศกสุข
    รักคือทุกข์พันธนาพาฝันค้าง
    หากรู้รักรู้จักคำว่ากลางกลาง
    แค่ห่างห่างวางว่างใจใช่ไกลตา
    
    ความทรงจำตราไว้กลางดวงจิต
    ดอกนิรมิตมณีใจไยโหยหา
    เพาะไว้แล้วดวงดอกเพชรพร่างอุรา
    ดอกเสน่หาแค่ริมรอบวางขอบใจ
    
    ดอกภักดีพลีภักดิ์ขวัญหนักแน่น
    ไร้อ้อมแขนมีอ้อมขวัญวันหวั่นไหว
    ไม่มีเขาไม่มีเราไร้ร่างใจ
    สอนความใสความกระจ่างสู่ทางธรรม
    
    หากมีรักหนักยิ่งกว่าแผ่นผา
    ทั้งโลกหน้าโลกนี้มีแต่ช้ำ
    เพราะคือบ่วงลวงหลงให้ระกำ
    ให้หอมธรรมรินรักพร่างสว่างใจ
    
    อย่าโหยหาความรักนี้ที่แสนเศร้า
    ให้ใจร้าวใจเรด้วยหวามไหว
    โลกธรรมโลกทองรอคนดีลอยล่องไป
    พบทิพย์ไสวนิพพานไม่นานรอ
    
    ทิ้งฉันไว้กับรักนี้ใช้วิบาก
    ยอมลำบากรินน้ำตาพาเพ้อพ้อ
    สำหรับฉันสวรรค์ลานานเกินรอ
    ถึงใจท้อขอรับกรรมมิร่ำไร
    
    ไปเถอะนะอย่าหันมารอท่าห่วง
    เลยลาล่วงสู่หนทางสว่างไสว
    ฉันยินดีพลีพร้อมปิติใจ
    เห็นเธอไปพบทางดีที่นิรันดร์
    
    ชาตินี้ดีเท่าไรได้รู้จัก
    ค่าความรักแสนงามราวความฝัน
    โลกหยิบยื่นให้มาราวกำนัล
    แด่หญิงช่างฝันใจดวงร้าวราวเมตตา
    
    ไปดีไปเถอะนะอย่าช้านัก
    ให้ตะวันรักแตกตรงนี้อย่าห่วงหา
    ไปพบทางสว่างโรจน์นะดวงชีวา
    ขวัญเหว่ว้ายอมพลีสิ้นกินดินทราย
    
    และคือความดายเดียวอีกคราแล้ว
    อัญมณีแก้วหายวับลับลอยหาย
    ไม่มีแล้วน้ำคำรักหนักแน่นจากยอดชาย
    ไม่มีแล้วหมายมาดสวาทครวญ
    
    เพียงหลับตาได้ยินเสียงหัวใจเต้น
    ริบหรี่เช่นนี้ไปยามไห้หวน
    เหลือเพียงวันทรุดร่างรานลงครางครวญ
    น้ำตาท่วมสามโลกฤาโศกพอ!
    
  • อัลมิตรา

    24 ธันวาคม 2547 13:30 น. - comment id 395166

    บุรุษแห่งธาร ..
    
    ธรรมชาติมิได้ทอดทิ้งให้มนุษย์โหยหาแต่ลำพัง
    หากแต่ ธรรมชาติยังอยู่ ณ ที่เดิม
    เพียงแต่ มนุษย์ จะสัมผัสได้ดุจเดิมหรือเปล่า
    
    ทุกคราวที่รู้สึกท้อแท้ ก็ยังคงให้ความหวังกับตนเองว่า
    พรุ่งนี้ ก็เช้าแล้ว 
    เออ หนอ มนุษย์ช่างเอาคำมาเปรียบเพื่อคลายทุกข์ได้ดีจริง
    
    
  • แม่จิตร

    24 ธันวาคม 2547 13:49 น. - comment id 395196

    อยู่ความคิดและความรู้สึก
  • ไอติมรสต้มยำ

    24 ธันวาคม 2547 16:42 น. - comment id 395305

    ไม่ได้เข้ามาซะหลายเพลา
    ยังจำกันได้กา พี่น้องเรา
    มาแล้วยังดีกว่ามาช้า
    มาช้ายังดีกว่าไม่มา
    ฮา .าาาาาาาาาาา
    
  • พรพระจันทร์

    24 ธันวาคม 2547 18:33 น. - comment id 395377

    อืม .... พรพระจันทร์
    ก็ไม่มีอ่ะไร เพิ่มเติมหรอกน่ะค่ะ  เพียงแค่อยากจะบอกกว่า อ่านแล้วได้แง่คิดดีมากเลย คะ 
    ขอบคุณ น่ะคะ สำหรับบทความดี ๆ
    
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน