ชื่อว่าพ่อชื่อว่าแม่แปลว่าหนัก แบกความรักจากใจให้ลูกเจ้า พ่อดูแลแม่เลี้ยงดูผู้ยังเยาว์ ป้อนน้ำข้าวดูแลแต่เนิ่นนาน อันความหวังตั้งใจในพ่อแม่ ได้ผันแปรฝังปลูกให้ลูกหลาน ให้ร่ำเรียนเพียรต่อพอประมาณ อธิษฐานบันดาลช่วยอำนวยพร เฒ่าชราคู่นั้นในวันนี้ คือผู้ที่น่าชูผู้เคยสอน เป็นช่างศิลป์คอยปั้นตามขั้นตอน เป็นผู้สอนเป็นผู้ส่งเผ่าวงศ์วาน เป็นเรื่องเศร้าเฒ่าชราเวลานี้ เพียงเห็นมีจานข้าวเปล่าอาหาร มีไม้เท้ายาววาพาเดินคลาน มีไม้เท้าเท่านั้นยันกายา สั่นงกเงิ่นเดินคลานสังขารโรย อ่อนระโหยโรยแรงตะแคงบ่า มีอาหารได้เพียงเลี้ยงกายา รอเวลาคืนร่างอย่างทรมาน
หิ่งห้อย 6 ธ.ค. 2544 10:04 น. - ID 6791 
1258
2
0
7 ธันวาคม 2544 17:56 น. - comment id 23446
แต่งได้กินใจจังค่ะ อ่านแล้วนึกถึงหนังไทยเก่าเรื่องนึงที่ได้ดูในวันนี้ ชื่อเรื่องวัยตกกระ ที่ทำ ให้หันมาสนใจคนเฒ่าคนแก่ภายในบ้านมากขึ้น กลอนก็สะท้อนภาพได้ดีเหมือนหนังไม่ผิดเลยค่ะ ดีจัง
7 ธันวาคม 2544 22:26 น. - comment id 23515
เห็นภาพผู้เฒ่าอยู่เฝ้าเรือนในขณะที่ลูกหลานหายหน้าหายตาอ้างว่าไม่มีเวลาแล้ว รู้สึกสะเทือนใจครับ
8 ธันวาคม 2544 14:20 น. - comment id 23684
ลูกเอ๋ยจงกลับมาหาผู้เฒ่า มาหยอกเย้าดังก่อนที่อ้อนหา มากินเข้าล้อมวงตักกับผักปลา มานอนแอบแนบกายายามราตรี ไฉนไร้เสียงสนุกชุมชุกรอบ ไฉนไร้คมจอบตอบดินแข็ง ไฉนไร้แหฟุ้งกุ้งปลาแกง ไฉนไร้แรงนวดยามปวดกาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
