..เชคสเปียร์กล่าวอ้าง................รักเอย บ้าดั่งคำช่วยเฉลย.....................วุ่นนั้น โลกดั่งฉากเปรียบเปรย..............แสดงบท ร่ายระบำฟ้อนครั้น....................ตกห้วงมายา ฯ ..ใครกำหนดคาดเค้น................ไป่มี หน้ากากสวมฤดี......................ตอบได้ เขียนบทเพราะสวาทพลี............กำกับ หลังม่านละครไซร้...................สมัครล้วนเล่นตาม ฯ ...จุ่งพ้นฉากรักเร้า...................โลมใจ บาทบทที่แสดงไป...................เลิกร้าง จริตจะหักกลไหน....................วานบอก เสพสุขเสพขื่นบ้าง...................เช่นนี้วนเวียนฯ ได้เค้าโคลง ฯ มาจาก บทกวีของท่านจิตร ภูมิศักดิ์ ชื่อ จุ่งพ้นฉากเข้ม
malijauna 19 ธ.ค. 2547 22:44 น. - ID 67858 
1662
4
0
19 ธันวาคม 2547 22:52 น. - comment id 392076
แต่งได้ดีค่ะ
20 ธันวาคม 2547 15:40 น. - comment id 392442
เข้มดีค่ะ
20 ธันวาคม 2547 16:51 น. - comment id 392509
เพราะดีค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยเจอเลยนะคะ อิ อิ สงสัยจะยุ่งอยู่ใช่ไหมคะ พี่อ้อม เอ จำผิดไหมเนี่ย อิอิ ยิ่งขี้ลืมอยู่ด้วย อิ อิ...
23 ธันวาคม 2547 17:38 น. - comment id 394639
....เหมันต์หนาวใต้ราวป่า.. ๑.เมื่อลมหนาวชะโงกเยือนที่เรือนใจ ร่มผาไม้ก็หวีดแว่วครั้งแผ่วผ่าน อาทิตยาสานอุ่นสุนทรจาน เรื่อระรานตระการห้วงบ่วงอำไพ ๒.เมื่อหวนนึกสรรพสิ่งประวิงโศก เหมันต์โกรกบรรณย้อนที่ซ่อนไหว กระแสหนักยากทานจะต้านไป จึ่งปลิดขั้วไขดับประทับดิน ๓. ระบำแผ่วจะเริงร่าฤาจาบัลย์ จะร่วงผันหมายฝั่งกระแสสินธุ์ ธาราเนตรกำซาบหยดที่รดริน จะกร่อนกินใจเจ้าตราบเท่านาน ๔.ระบำร่ายหม่นเหมือนมนต์ขลัง ดิ่งภวังค์สู่ห่วงล่วงสถิตย์สถาน แห่งใดฤาแปลกแยกดวงมาน เฉกวิกาลไร้จันทร์สั่นเทิ้มกาย ๕.สัจธรรมใดหนอชะลอขัย หน่วงเยาว์วัยที่สะพรั่งเพื่อหยั่งสาย บ่มีดอกสากลโลกที่โศกกราย ล้วนสลายตามวัฎฎะวาระกรรม ฯ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
30 มีนาคม 2548 14:43 น. - comment id 414383
๐ม่านแสงทอง ทอทาม ตามชายทุ่ง แผ่วจรุงกลิ่น กำจาย มวลไม้หอม ลำนำแดด พะนอ ลออออม ตะวันยอม เร้นแฝง แรงรัศมี ๐ลับลิบลิ่ว ทิวป่า พนาโศก บรรณไหวโยก ยอกย้อน ซ่อนศักดิ์ศรี ลมพริ้วแผ่ว เฝื่อนหวาน จารวจี สูรย์สุรีย์ เฟือนฟาง ร้อนจางลา ๐สนธยา แนวไพร ในแนวเขา ถิ่นลำเนา สรวงสรร อันบุหงา กระท่อมเปลี่ยว จวนร้าง ฝางหญ้าคา สุดสายตา คือสายธรรม น้อมนำใจ ๐อุดมการณ์ เหนื่อยหอบ ตอบคำถาม ชัดเจนความ ชีพสิ้น แผ่นดินไหน ผืนแผ่วเดียว เทียวท้อ พอพิไล สูงสุดได้ สู่สามัญ อันนิยาม ฯ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
