ไฟฟอนคุสุมขอน แอบเก็บซ่อนซุกควันไว้ เผากร่อนจากข้างใน ให้มอดไหม้ไม่รู้ตัว ไร้กลิ่นให้รู้สึก มิทันนึกปล่อยลามทั่ว ไม่รู้ก็ไม่กลัว กว่ารู้ตัวก็สายเกิน สงสารเจ้าขอนไม้ ไฟชอนไชให้คนเมิน มองดูเพียงผิวเผิน เจ้าคงเพลินรื่นเริงใจ สุดท้ายเมื่อไฟมอด มิอาจรอดเงื้อมมือได้ โดนเผาหมดด้วยไฟ มอดหมกไหม้ไร้ชีวา
29 พฤศจิกายน 2547 17:13 น. - comment id 380580
ไฟในทรวงร้อนเผาจิต เปลวไฟพิษลามแผดเผา อกร้อนรุ่มเผาจิตเรา ฤดีเศร้าน้ำตานอง ---------------------------------------------------------------------------- หัดเขียนเหมือนกัน เขียนได้เพราะมากครับ แวะมาเยี่ยมชมผลงาน
29 พฤศจิกายน 2547 17:48 น. - comment id 380588
^_^ ไพเราะมากๆค่ะ... ไฟรักลุกลามทรวง เข้าถึงห้วงห้องดวงใจ ร้อนรุ่มสุมฤทัย หม่นหมองไหม้ด้วยรักเธอ
29 พฤศจิกายน 2547 17:58 น. - comment id 380590
ไฟ ราคะ ไฟ โมหะ ไฟ ทั้ง หลายล้วน แผดเผาใจ แวะมาทักคะ แต่งได้ดีนะคะ
29 พฤศจิกายน 2547 18:24 น. - comment id 380600
สวยๆๆๆๆ สวยมาก ๆๆๆ
29 พฤศจิกายน 2547 20:30 น. - comment id 380664
คงเหมือนพี่แร่ะน้องกี้ ร้อนรน...รุ่มร้อนเสมอ เมื่อเห็นเขาจู๋จี๋กับคนอื่น +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
30 พฤศจิกายน 2547 00:59 น. - comment id 380856
สุดท้ายเมื่อไหม้มอด มิอาจรอดความเป็นจริง เหมือนเช่นสัพสิ่ง นี้ความจริงหนีไม่พ้น *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบนะค่ะ*-*
30 พฤศจิกายน 2547 08:34 น. - comment id 380969
เหมือนไฟมอด มืดดับ ลับลาเชื้อ เศษที่เหลือ เพียงเถ้าถ่าน ผ่านการเผา จะสุมไฟ น้อยหรือมาก หนักหรือเบา ก็ไม่เข้า ติดเชื้อไฟ ให้ลุกลาม ***แวะมาทักทายตอนเช้าครับ
30 พฤศจิกายน 2547 10:41 น. - comment id 381016
ไฟในใจมอดจนหมด เพราะสุด แสนสลดกับบทกลอน ๚ะ๛ size>