... เกิด..ก่อชีวิตให้..............เดินไป แก่.......ล่วงอายุวัย.............ท่วมท้น เจ็บ......ป่วยซึ่งโรคภัย........กัดกร่อน ตาย......จากลาลับพ้น.........หมดล้วนสัทธรรม ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
ลักษมณ์ 20 พ.ย. 2547 14:52 น. - ID 65914 
1228
4
1
28 ธันวาคม 2548 20:51 น. - comment id 175542
_/|\\_ :]
20 พฤศจิกายน 2547 16:13 น. - comment id 374083
หน้าส่วนตัว
โถจิตมนุษย์สุดแสนแวดวงล้อม
ที่โหมพยอมด้วยตัณหาน่าอดสู
หมุ่นหมกเมาเฝ้ากามามาเชิดชู
ยากจะกู่ก้องเพรียกเรียกกลับมา
ลมเอ๋ยลมห่มพรากจากวสันต์
นำเหมันห์ผันผวนป่วนจิตหา
ร้อนหรือเย็นไม่รู้กาลเวลา
เหมือนมนุษย์สัตว์หนาเร้าเคล้าอารมณ์.
แก้วประเสริฐ.
20 พฤศจิกายน 2547 16:40 น. - comment id 374100
ได้เข้าไปอ่านในฝนลมห่มฟ้า ของคุณแก้วประเสริฐแล้วครับ ,ลักษมณ์ [ :
20 พฤศจิกายน 2547 16:45 น. - comment id 374103
ชีวิตคนห่มห้อม............ปัญญา พบร่วมเรียงปัญหา...............ก่นแก้ เดินทางแห่งกามา................กรรมป่วน..ตามเฮย ตกวิบากกรรมแท้.................แบกล้วนกรรมตน เขียนดีค่ะคุณลักษมณ์ ทิกิ_tiki.
20 พฤศจิกายน 2547 16:52 น. - comment id 374108
ขอบคุณครับ คุณ tiki ,ลักษมณ์ [ :
20 พฤศจิกายน 2547 17:20 น. - comment id 374124
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรมค่ะ
20 พฤศจิกายน 2547 19:11 น. - comment id 374156
วันนี้อ่านรามเกียรติ์ ตอนไมยราพสู้กับหนุมานค่ะและสนุกมาก มีตอนหนึ่งกล่าวถึงพระลักษมณ์ไว้ด้วยค่ะ ตอนไมยราพเข้าไปเป่ายาให้หลับทั้งกองทัพลิง และไปเห็นพระรามกับพระลักษมณ์หลับอยู่ค่ะ ว่าพระลักษมณ์งามนักงามหนาค่ะ งานสั้นหากสุดยอดความหมายในทางอนิจจังค่ะ
20 พฤศจิกายน 2547 21:31 น. - comment id 374247
หยั่งทะเล ยังคะเนได้ แต่ใจคน ยากแท้หยั่งวัด คนเราก็เท่านี้ ขับเคลื่อนด้วยกรรม จิตใจคนเราสับสนวุ่นวาย บ้างโศก บ้างสุข หมดกรรม ตายเมื่อไหร่ ก็ หมดความสับสนหมดการขับเคลื่อน
21 พฤศจิกายน 2547 12:51 น. - comment id 374398
ได้อ่านความคิดเห็นของทุกคนแล้ว ขอบคุณครับ _/l\_
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
