คนเอ๋ยคน

เด็กเมืองยศ

พลาดหวังไม่สมใจแห่งตน
เศร้าสุดทนคนหรือจะทานได้
แต่พอสมรักก็เบิกบานหัวใจ
คนอะไรหัวใจช่างเปลี่ยนแปร
      บังเกิดลาภ มั่งมีศรีสุข
      แสนสนุกจับจ่ายไม่แยแส
      คนตกทุกข์ได้ยากฉันไม่แคร์
      ขอเพียงแต่สุขเกษมเปรมฤดี
คราโกรธเกลียดเคียดแค้นแสนดุร้าย
คราสมใจเรื่องตายเล็กทันที
คราชอบใจหัวใจก็ช่างดี
เลิศล้ำปราณีล้วนเกิดที่หัวใจ
       เสื่อมยศหมดอำนาจวาสนา
       ลูกน้องต่างห่างหน้าไม่มาใกล้
       หมดยศหมดอำนาจลงเมื่อใด
       เก็บเอาความช้ำไปให้ทรมาน
คำสรรเสริญเยินยอมาก่อปั้น
หัวใจมันฟูฟ่องหลงคำหวาน
พอติฉินนินทาพาเดือดดาล
จะชื่นบาน เคียดแค้น เป็นที่ใจ
         โลกธรรมเป็นธรรมดาโลก
         อย่าทุกข์โศกโยกตามกระแสไหล
         จิตตั้งตรงคงมั่นอย่าหวั่นไป
         เกิดที่ใจใยไม่ดับลงกับใจ
                                  .....เด็กเมืองยศ......				
comments powered by Disqus
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    3 ธันวาคม 2544 05:16 น. - comment id 22538

    แต่งได้ดีจังเลยจ้า...
  • นิติ

    3 ธันวาคม 2544 10:54 น. - comment id 22579

    คนเราไม่ของเราทั้งหมดอย่าง เด็กเมืองยศว่า แต่งได้เยี่ยมครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน