หัวใจ ..แสนเศร้า..อ่อนไหว หมดแล้ว ความหวัง ..กำลังใจ.. ไม่มีคน ... ไม่มีใคร เอื้ออาทร วันนี้ ยิ่งเศร้า หม่นไหว ชีวิตนี้ ไม่มีแล้ว .. ไม่มีใจ ไม่มีเธอ.. ไม่เหลือใคร .. ให้พักพิง.......
26 ตุลาคม 2547 10:06 น. - comment id 357449
จงเก็บความเศร้ามาเคล้าคลุกเป็นบทกลอน แต่งกลอนต่อเถิดครับขอร้อง ^o^
26 ตุลาคม 2547 11:43 น. - comment id 357504
จะไปไหน กัน เจ๊บเหมือนกัน แต่ก้อ ยัง อยู่ นะคะ นะคะ
26 ตุลาคม 2547 11:54 น. - comment id 357519
หายไปนาน....จิตใต้สำนึกยังร้องเตือนจนสุดท้ายต้องกลับมา...ขอให้คุณอย่าท้อแท้ครับ...
26 ตุลาคม 2547 12:41 น. - comment id 357563
เป็นเพียงชื่อกลอน หรือต้องการบอกอะไร คะ
26 ตุลาคม 2547 15:31 น. - comment id 357671
เป็นคนหนึ่ง ที่อ่านงานของคุณ หวังว่าคงกลับมา
29 ตุลาคม 2547 21:24 น. - comment id 359844
กลอนสุดท้าย รำพรรณ ถึงความเศร้า ใจที่เหงาใจที่เหมอไร้จุดหมาย ใจที่ช้ำใจที่ชอกแทบเจียนตาย ใครทั้งหลายจักมา มาเข้าใจ ** แม้ มิได้ดีหล้ำเลิศ แม้ สุดชั่วจะแสนร้าย เรื่องราวที่ผ่านแสนเจียนตาย กำลังใจแรงที่หมายก็มีเพียงแค่ลำพัง ** เป็นกำลังใจให้นะคะ