มีอารมณ์อ่อนไหวอยู่ลึก-ลึก ทั่งที่คอยฝึกหัวใจให้กล้าแกร่ง เจอปัญหาอย่ามัวอ่อนล้าโรยแรง แม้บางครั้งยากเกินจะแบ่งความทุกข์ใจ เก็บเอารอยยิ้มหวานใสใส่ใบหน้า เพื่อหลอกตัวเองว่าแค่นี้พอรับได้ น้ำใสไว้ข้างนอกน้ำขุ่นไว้ข้างใน แต่บางครั้งยากที่จะทัดทานไหว เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกลับต้องกลบเกลื่อนไว้ กลั้นน้ำตาราวกับว่าจะสะกดใจ เพียงเพื่อสะกัดกั้นความหวั่นไหว ให้ตกอยู่ภายใต้ความเงียบงัน
28 พฤศจิกายน 2544 17:09 น. - comment id 21533
อืม...........ใช่ๆๆ เห็นด้วยนะ แต่ว่าอย่าเอาน้ำใจเก็บไว้ละกัน♥♥♥♥♥♥
28 พฤศจิกายน 2544 17:58 น. - comment id 21544
เหมือนต้องมนต์ อยู่ในความเศร้าเลย โคลอน อิ อิ
28 พฤศจิกายน 2544 19:56 น. - comment id 21562
เห็นด้วยจ้ะ...ในสถานการณ์บางอย่างก็ยากที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้ได้
28 พฤศจิกายน 2544 20:33 น. - comment id 21582
สะกดมากๆจะกลายเป็นเก็บกดไปรึเปล่าจ๊ะ ปล่อยๆบ้างก็ดีนะ อิอิ
28 พฤศจิกายน 2544 22:42 น. - comment id 21615
เศร้าเหมือนเดิมจ้ะ โคลอน กลับมาบ้านแล้วก็ปล่อยให้น้ำตาไหลเถอะ อย่าให้น้ำตาตกในเลยจ้ะ
29 พฤศจิกายน 2544 00:44 น. - comment id 21628
เศร้าจังครับ ... ใครหนอ ทำให้ต้องเก็บกดอย่างนี้
29 พฤศจิกายน 2544 03:18 น. - comment id 21653
เศร้าด้วยคนนึงจ้า.... กลอนเศร้าดีจังเลย
29 พฤศจิกายน 2544 03:23 น. - comment id 21656
เซ้า เศร้า ปล่อยออกมามั่งเหอะปู๊ด ป๊าด เดี๋ยวก็หายอะนะ อิอิอิ
29 พฤศจิกายน 2544 19:33 น. - comment id 21825
เศร้าจัง.. แต่ก็ขอให้คืนวันที่ไม่ดีๆ ผ่านไปเร็วๆ น๊ะคะ..