..๏ ปักเป้า

อัลมิตรา


..๏ อ่านเรื่องสั้นสะกิดใจย้อนให้คิด 
ว่าชีวิตผันแปรไปแค่ไหน
หรือมั่นคงดังเช่นให้เป็นไป
อย่ามั่นใจจนประมาทอาจตรอมตรม
เห็นปักเป้าคราวพลิ้วลอยลิ่วคว้าง
ล้อลมพลางโยกย้ายหางส่ายสม
คล้ายรุนแรงโฉบเฉี่ยวเลี้ยวตามลม
คราวนั่งชมหวนคิดชีวิตจริง
มีรุ่งโรจน์โชติช่วงและร่วงหล่น
เปรียบเทียบตนแปรไปไม่หยุดนิ่ง
ดั่งว่าวน้อยลอยลมน่าชมจริง
ดูทุกสิ่งงดงามตามใจปอง
สายป่านขาดอาจคว้างอย่างไร้เหตุ
เกิดอาเพศพลาดพลั้งต้องนั่งหมอง
อีกจุดหมายสิ้นความตามครรลอง
ครั้นเหม่อมองปักเป้าจึงเข้าใจ ๚ะ๛ 				
comments powered by Disqus
  • extreme life

    7 ตุลาคม 2547 12:16 น. - comment id 345625

    สายป่านขาดอาจเกิดจากความซาดิสของลม ^o^
  • คนเมืองลิง

    7 ตุลาคม 2547 12:20 น. - comment id 345632

    ให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ
  • tiki

    7 ตุลาคม 2547 12:21 น. - comment id 345633

    อย่าทำตัวเป็นว่าวเหลิงลม
  • ทะเลหวั่น

    7 ตุลาคม 2547 12:46 น. - comment id 345661

    โห..เพราะและข้อคิดดีมากๆๆเลย
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    7 ตุลาคม 2547 15:05 น. - comment id 345769

    ด้วยเหตุการณ์เปลี่ยนผันนั้นเสมอ
    สิ่งที่ตั้งไว้นะเออเผลอเปลี่ยนผัน
    แม้วันนี้ชีวิตรุ่งพรุ่งสูงนั้น
    แต่อีกวันชีวิตล้าน่าเศร้าจริง
    
    *-*ชอบกลอนบทนี้ค่ะ  แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
  • เมกกะ

    7 ตุลาคม 2547 19:00 น. - comment id 345931

    คนโบราณ ท่านจึงสอนนักสอนหนาไงครับ
    
    เกิดเป็นคน  อย่าลืมตัว
    
    ได้ดีมียศศักดิ์  แล้วก็อย่าลืมกำเนิดตน  
    ได้ดีมีสุข  อย่าหลงระเลิง  
    
    เมกเชื่อคนโบราณนะครับ  เพราะที่ผ่าน ๆ มา  มันก็ประจักษ์แก่สายตาอยู่แล้ว
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • รมย์ บุริน

    7 ตุลาคม 2547 20:28 น. - comment id 346014

    อ่านเรื่องสั้นแล้วใจย้อนให้คิด 
    ว่าชีวิตมิรู้ได้อะไรจะเกิด  
    อย่าคิดว่าชะตาดีชีวีเลิศ  
    ตาลปัตรอาจกำเนิดก่อจิตร้าว 
    
    เห็นปักเป้าหางพริ้วลิ่วล้อลม 
    ส่ายตาชมเกลียวคลื่นครืนหาดขาว 
    นกนางนวลปีกกางคล้ายค้างคาว 
    นิ่งกลางหาวดั่งแขวนไว้ไม่ไหวติง 
    
    ในฉับพลันลมทะเลหยุดเห่เป่า 
    ว่าวปั๊กเป้าผันหัวทิ้งตัวดิ่ง 
    ถลาลงทะเลแล้วแน่นิ่ง 
    ต้องทอดทิ้งชีวินตาสิ้นแวว 
    
    นางนวลกลับโผผินบินถลา 
    ร่อนลงมานวยนาด ณ หาดแก้ว 
    เพราะมีเหตุคือปีกจึงหลีกแคล้ว 
    จากเรื่องแล้วที่จู่จู่ลมหยุดพัด... 
    
    ฤๅยามนี้ถือป่านเจ้าปักเป้า 
    ตัวเท่าเท่ากับตัวที่เคยหัด 
    ป่านจึงดึงจิตคิดอดีตชัด 
    ถูกป่านมัดมือชกจิตฟกช้ำ 
    
    ขอมิ่งมิตรพบฟ้าแจ่มตะวัน 
    ขอจอมขวัญฝันชื่นกับคืนค่ำ 
    ที่พานพบพาลเภทมีเหตุนำ 
    แผลระกำพร้อมสมานด้วยกาลเอย  
    
    
  • ใบบอนแก้ว

    7 ตุลาคม 2547 20:30 น. - comment id 346019

    ...สุดสายป่าน ท่านให้ ปล่อยไปเถิด
    อะไรเกิด ช่างใจ อย่าไปสน
    อย่าไปฉุด หยุดยั้ง เลิกกังวล
    อย่าหมองหม่น เสียดาย สุดปลายมือ...
    
    .......................สวัสดีครับ....................
  • เพียงพลิ้ว

    7 ตุลาคม 2547 21:38 น. - comment id 346105

    ทีแรกนึกว่าเป็นปลาปักเป้าค่ะ แต่งดีจังนะคะคุณอัลมิตรา เคยเห็นที่สนามหลวงบ้างก็อยู่บนดิน บ้างลอยฟ้า บ้างต้องพยุง บางตัวก็ลอยอยู่ดีก็ร่วงลงมาเหมือนที่คุณบอกเลยค่ะ
  • อัลมิตรา

    7 ตุลาคม 2547 21:43 น. - comment id 346109

     ...อันที่จริงแล้วว่าวมีหน้าที่คือลอยล้อลมบน... 
    ...ว่าวลอยลมได้ ก็เพราะมีลมเอื้อหนุน...
    ...หากวันใดลมมิเอื้อ หนำซ้ำยังผันแปรเป็นพายุกระหน่ำ...
    ...ว่าวก็มิอาจสง่างามบนท้องฟ้าได้อีกต่อไป...
    ...เป็นว่าวนี่ท่าจะเหนื่อยมากๆ  ต้องปะทะกับลมที่กระแทกซ้าย-ขวาอยู่ตลอดเวลา ...
    
    ...อัลมิตราพอใจที่จะเป็นเพียงคนเล่นว่าว...
    ...ดึงรั้งและผ่อนสายป่าน  ทำทุกอย่างตามแต่ใจปรารถนา...
    ...และถึงแม้ว่าสายป่านจะบาดมือบ้าง  หรือว่าวจะหลุดลอยไป...
    ... ก็ไม่เป็นไร...
    ...สิ่งที่ได้เรียนรู้มาก็คือ จะทำอย่างไรดี...
    ...เพื่อให้ว่าวติดลมบนและลอยอยู่อย่างสวยงาม...
    
    ...หาจะเปรียบเทียบว่าวที่ลอยคว้างบนฟ้า ซึ่งใครต่อใครพากันชื่นชม คือ กวี...
    ...เด่นสง่าลำพัง เหมือนอยู่บนเวทีที่ต้องรับหน้ากับสถานการณ์ต่างๆ...
    ...มีสายตามากมายที่คอยจ้อง เจตนาก็แปลได้หลายรูปแบบ... 
    ...มีทั้งชื่นชม และมีทั้งไม่ชื่นชม ...
    ...ว้า ..!! แค่คิดก็หน่ายใจเสียแล้ว ...
    
    ...ดังนั้นคนที่พอใจจะเป็นเพียงคนเล่นว่าว ก็พอใจกับการที่ได้เขียน เท่านั้น...
    ...มีความสุขตามอัตภาพ โดยมิเคยอุปโลกตัวเองว่าตนคือ  กวี...
    ...สองมือที่สาวป่านว่าว สายตาที่จับจดอยู่บนท้องฟ้า หัวใจที่สดชื่น...
    ...สองมือที่คร่ำหวอดกับการเขียน สายตาที่จับจดบนชิ้นงาน หัวใจที่สงบสุข...
    ...อื้อ ..!! เพียงคิดก็สุขใจแท้...
    
  • อัลมิตรา

    7 ตุลาคม 2547 21:49 น. - comment id 346115

    คุณextreme life ... สายป่านขาด องค์ประกอบหนึ่งก็ใช่เพราะแรงลม แต่อีกองค์ประกอบหนึ่งซึ่งสำคัญไม่แพ้กันก็คือ การผ่อน,ดึง สายป่าน ค่ะ
    
    คุณคนเมืองลิง .. ขอบคุณมากค่ะ
    
    คุณ tiki .. ตัวอย่างว่าวที่เหลิงลมมีให้เห็นอยู่ทั่วไป และแน่นอนค่ะ สิ่งที่คุณทิกิเขียนมาเป็นข้อเตือนใจที่ดีค่ะ
    
    คุณทะเลหวั่น ..ขอบคุณมากค่ะ 
    
    คุณผู้หญิงไร้เงา.. ค่ะ ชีวิตไม่ใช่สิ่งที่หยุดนิ่ง และเมื่อไม่หยุดนิ่งย่อมมีสิ่งมากระทบ คงเหมือนว่าวค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ให้กำลังใจเสมอมา
    
    คุณเมกกะ .. ค่ะ  เป็นเช่นนั้นค่ะ โบราณเขาว่าไว้อย่างนั้นค่ะ
    
    คุณรมย์ บุริน .. บทกลอนที่ส่งมาจากแดนไกล จุดประกายให้มีความคิดเปิดกว้าง ขอบคุณมากมายนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
    
    คุณใบบอนแก้ว .. ขอบคุณมากค่ะ ได้แง่คิดที่ดีทีเดียว
    
    คุณเพียงพลิ้ว .. เขาว่าปลาปักเป้ามีพิษนะคะ เพื่อนที่อยู่ญี่ปุ่นเคยเล่าให้ฟังค่ะ ส่วนที่ท้องสนามหลวง อัลมิตราก็เคยไปเล่นว่าวนะคะ ตอนนั้นไม่ได้ซื้อ อัลมิตราไปยืนดู พอดีมีคนจะเลิกเล่น เขาบอกว่ายกให้เอามั๊ย อัลมิตราก็เลยสบายไปค่ะ เป็นว่าวจุฬานะคะที่เขาให้มาค่ะ
    
    
    
    
  • ชัยชนะ

    7 ตุลาคม 2547 21:54 น. - comment id 346122

    เป็นปักเป้าว่าวลอยด้วยลมช่วย
    ถ้าดวงซวยลมหยุดสะดุดหล่น
    ถ้าลมแรงอาจปลิวลิ่วหมุนวน
    พายุร้ายอาจบันดลผลต่างกัน
    
  • เพราะรัก

    7 ตุลาคม 2547 22:14 น. - comment id 346149

    เพราะค่ะหวานมาทักทายพี่อัลมิตรานะคะ
    คิดถึงค่ะ
  • อัลมิตรา

    7 ตุลาคม 2547 22:51 น. - comment id 346198

    คุณชัยชนะ .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น ว่าวไม่ได้ลอยเพราะตัวว่าวมีความสามารถโดยลำพังเลย มีหลายอย่างที่เอื้อหนุนอยู่ บางทีก็วูบ หวุดหวิดร่วงเหมือนกัน บางทีดิ่งหัวปักมาเลยทั้งที่ไม่มีลางบอกเหตุล่วงหน้า ค่ะ
    
    
    คุณเพราะรัก .. คิดถึงเช่นกันค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ
    
    
  • นาวา(ไม่ลงทะเบียน)

    8 ตุลาคม 2547 01:55 น. - comment id 346271

    แม้- อัลมิตรา มิเคยอุปโลกตัวเองว่าตนคือ กวี...
    แต่สิ่งที่วาดวางให้หลายดวงใจได้ประจักษ์นั่นคือวิถีทางแห่งกวี...
    ศรัทธา..ครับ
  • อัลมิตรา

    8 ตุลาคม 2547 11:03 น. - comment id 346450

    คุณนาวา .. หากสิ่งที่อัลมิตราทำลงไป เป็นดั่งที่คุณกล่าว อัลมิตราก็ได้แต่ภูมิใจในลึกๆ เท่านั้น หากแต่ เส้นทางที่ปูลาดไว้ ถ้ามิมีผู้ใดก้าวสู่เส้นทางนั้น ..เส้นทางก็ยังคงเป็นเส้นทางที่เปลี่ยวดายดั่งเดิม ..
    
    นั่งอยู่บนโขดหินปากทาง..ขับลำนำเพลง ร่ายอารมณ์สุนทรีย์ของบทกลอน .. เพียงเท่านี้ ก็นับว่ามีความสุขยิ่งนักแล้ว ค่ะ
    
    
    
  • ฤกษ์ ไม่ได้ล๊อกอิน

    9 ตุลาคม 2547 13:27 น. - comment id 347308

    เมื่อตอนเด็ก ๆ กลัวที่สุดเลย ผู้ใหญ่เขาบอกว่า ทำโดดน้ำเล่นดีไปเถอะ ปั๊กกะเป้า มันตอดขาดไปไม่รู้ด้วยนะ  เคยมีเด็กถูกปักเป้าตอด ปากมันคมมาก งับปุบขาดปั๊บ  พวกเด็กผู้หญิงกลับไม่กลัวปักเป้า เพราะไม่มีส่วนที่มันชอบตอด อิอิ
    เอะ นี่เราพูดเรื่องเดียวงกันอ๊ะเป่านี้
  • อัลมิตรา

    9 ตุลาคม 2547 20:17 น. - comment id 347509

    ปักเป้า ที่เป็นปลา อัลมิตราเห็นเขาแขวนขายเป็นโมบายนะคะ ตัวจริงที่ยังเป็นๆอยู่ ก็ไม่เคยเห็นเลยค่ะ .. โชคดีจริง ที่คุณฤกษ์ระวังตัวไว้ดี .. ไม่งั้นล่ะ แย่เชียว แย่เชียว .... เฮ้อ .!! เกือบไปไหมล่ะ ดีน๊า ที่เชื่อผู้ใหญ่ไว้ก่อน
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    10 ตุลาคม 2547 15:41 น. - comment id 348015

    ไม่อยากเป็นว่าวเลย กลัวสุดสายป่าน
    ขอบินเดี่ยวดีกว่า ที่อัลมิตราถามว่าบินเดี่ยวเป็นนกอะไรบิน ขอตอบว่าตอนนี้ขอเป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อนก่อน(คนละทัวร์กับท่านนายกนะ)เอาไว้วันหน้าถ้าแกร่งกล้าจะเป็นพญาเหยี่ยว
    
    ***แวะมาทักทายครับ
  • อัลมิตรา

    11 ตุลาคม 2547 10:21 น. - comment id 348510

    นกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำนี้จะนอน ณ คอนไหน
    พญาเหยี่ยวเหินเพลินฟ้าไกล นกขมิ้นระวังไพรให้ห่วงหวง ...
    
    เป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อน ก็ดีนะคะ ... มีความเป็นอิสระของตนเอง ค่ำไหนก็นอนนั่น ...
    
    :)  ไม่เจอกันหลายวัน ป่านนี้เร่ร่อนไปนอนไหนแล้วหนอ ..
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน