..๏ ตัวหุ่นปราศจากวิญญาณ..............พลันเผ่นเต้นทะยาน หน่วยก้านแกล้วกล้าท่าที หุ่นรามลักษณ์มล้างไพรี-...................พลพรรคยักษี มวลกระบี่ร่วมรบครบครัน เปลี่ยนแปลงลีลาพัลวัน......................โยกย้ายคล้ายกัน มุ่งมั่นเชี่ยวชาญการแสดง หลายคนหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง........ร่ายรำสำแดง หุ่นราวกร้าวแกร่งสมจริง ฯ ..๏ สวมบททศพักตร์ยักษ์ลิง................วิญญาณพลันสิง จากนิ่งจึ่งนวยนาดมา ยักย้ายย่างขยับกายา..........................โมโหโกรธา ท่วงท่ามุทะลุดุดัน ล้วนต่างวางมาดกาจฉกรรจ์.................รุกรับโรมรัน หมายมั่นห้ำหั่นราวี หนุมาณชาญสมรเสนีย์......................ว่องไวในที หลบลี้อย่างมีปฏิภาณ ฯ ..๏ เชิดหุ่นนารายณ์อวตาร..................ดูช่างอลังการ มุ่งผลาญหมู่มารทันใด แผลงศรศักดิ์สิทธิ์ฤทธิไกร...................ทั่วทั้งภพไตร หวั่นไหวลือลั่นสั่นคลอน เชิดท้าวทศพักตร์ดัสกร........................ปวดแปลบแสบร้อน คราศรมเหสักข์ปักตน เชิดให้กายขยับอับจน..........................เสนาสาละวน ต่างโกลาหลอลเวง ฯ ..๏ เชิดไท้ทศกัณฐ์หวั่นเกรง-.............องค์รามกล้าเก่ง จึ่งเพ่งสำรวจตรวจตรา จวบจนแจ้งพักตร์ลักขณา....................นารายณ์อุบัติมา เพื่อฆ่าผลาญเราเศร้าจริง ด่วนดับชีวาเพราะหญิง........................อีกยังค่างลิง นอนนิ่งเห็นจริงสัจจธรรม ท่วงท่าพญายักษ์ชักนำ........................บ่งบอกชอกช้ำ เพรียกพร่ำร่ำลามณโฑ ฯ ..๏ สิบปากทศพักตร์ร้องโฮ...................บางปากโมโห ว่าโอ้เราเขลาเสียที เสร็จสิ้นคำลาพาที...............................จึ่งสิ้นชีวี หุ่นยักษ์ปราศจากลีลา จบเรื่องเชิดหุ่นคุ้นตา...........................คงความปริศนา บอกว่าอย่าทะนงหลงตน บทบาทที่เห็นเป็นคน...........................ยศศักดิ์มากล้น คงพ้นสิ้นจากศักดิ์ศรี ฯ ..๏ หุ่นใดคือตัวชั่วดี...........................ตรึกตรองถ่องที เรานี้นั่นหรือคือใคร หน้าที่มากมีเพียงใด............................อย่ารักปักใจ หลงใหลสับสนตนเอง จนเป็นตัวยักษ์นักเลง..........................โอ้อวดข่มเหง กร้าวเก่งปิดตาฝ้าฟาง ฤษีชีไพรพระนาง...............................เป็นลิงฤๅค่าง ทุกอย่างสมมุติดุจกัน ๚ะ๛
อัลมิตรา 16 ก.ย. 2547 10:46 น. - ID 61448 
3969
18
0
10 สิงหาคม 2551 21:41 น. - comment id 263407
คุณพิลาศ อัลมิตราต้องขอโทษอย่างมาก ๆ เลยค่ะ ที่เข้ามาเห็นช้า อัลมิตราอนุญาตค่ะ :) และขอบคุณที่คุณชื่นชอบ
12 มกราคม 2553 06:23 น. - comment id 293003
บัดนั้น พระยาพิเภกยักสี เห็นพระองค์ทรงโศกโศกี อสุรีกราบลงกับาทา แปลว่ายังไงในตอนนี้
19 ตุลาคม 2550 08:52 น. - comment id 315655
เพิ่งได้รู้จัก web นี้วันนี้ เสียดายเวลาจังเลย link มาปุ๊บก็ตะลึงกับ "หุ่นละครเล็ก" ยิ่ง click ก็ยิ่งลานตา แต่มีหน้าที่ต้องทำก่อน เอาไว้มีเวลาว่างค่อยกลับมาชื่นชมกันใหม่ คงไม่ต้องเอ่ยคำชมให้เสียเวลา ขออนุญาตพิมพ์ไปให้คุณแม่กับสามีอ่านบ้าง คุณอัลมิตราคงไม่ว่าอะไร เอาไว้จะเข้ามาดูก่อนว่าอนุญาตหรือเปล่า แล้วค่อยพิมพ์ก็ได้
16 กันยายน 2547 12:52 น. - comment id 332483
สวัสดีคุณอัลมิตรา...คุณ คุณ ณ.เรือนไทยโพเอ็ม แวะมาเยี่ยมเยือน อ่านกาพย์ฉบัง ๑๖ หุ่นละครเล็ก โจหลุยส์.... สมัยเด็กๆจำได้ว่าเคยดู...ชอบในลีลาการแสดงของเขา...แต่...จิตใต้สำนึก มองไปยังที่หุ่นเชิดเหมือนว่าเขามีตัวตนและมีชีวิต...แววตาของหุ่นบางตัวช่างน่ากลัวเหลือเกิน...แต่บางตัว..ยิ่งมองยิ่งเศร้า..สายตาที่ส่อแววคล้ายอ้อนวอน...ว่าอย่าพยายามให้ฉันต้องรับบทที่ฉันไม่พึงปารถนาเลย....แต่ ก็แค่สายตาเท่านั้นเพราะหุ่นเชิดก็คือ วัสดุ ที่ทำจากไม้ ...... ตั้งแต่วันนั้นมา..จนถึงบัดนี้(เมื่อสอง สาม วันที่แล้ว)....ทักเห็นหุ่นกระบอกที่ไหนก็ช่าง...ทักจะกลัวเลย..เป็นเพราะอะไรก็ไม่ทราบ เห็นแล้วจะร้องไห้..ขนก็ลุกซู่..หน้าเนี่ยร้อนผล่าว จริงๆนะ ที่บ้านเขาจะทราบเลยว่าทักกลัว....แต่..เอ! เมื่อสองวันที่แล้วทักไปเที่ยวมาก็เจอร้านหุ่นกระบอกนะ...กลับเฉยๆ.....ไม่กลัวด้วย... ว่าแล้ว..ทักชอบการแสดงโขนมากที่สุดเลยแหละ...หาดูยากจังเลยนะคะ...ก่อนวันที่ ๑๒ วันเกิดพระราชินี (วันแม่แห่งชาติ) ก่อนหน้า ๑-๒ วัน ทักได้ชมในทีวี โอ้โห..ช่างอลังการ อะไรเช่นนี้....สวยงามจริงๆ ท่วงท่า ลีลา ช่างสง่างามเหลือเกิน... ป.ล แต่ศิลปะการแสดงของไทยเราอย่างอื่นที่มิได้เอ่ยถึงก็ งดงามไม่แพ้กันเลยนะคะ..เพียงแต่ว่าทักชอบเป็นพิเศษ ...ค่ะ..ส่วนคุณยาย และ น้อง คุณยาย ท่านชอบ ลิเก ค่ะ..... :) แถมอีกนิด.... น้าสาวที่อยู่ต่างประเทศ...เขาชอบลำตัด..ค่ะ.. ..
16 กันยายน 2547 15:12 น. - comment id 332565
สุด ๆ ค่ะ ชอบจัง! ^____^
16 กันยายน 2547 15:44 น. - comment id 332580
ว่างๆ เราจะแวะไปดู...จะจูงลิงไปด้วย..ดีเปล่าค่ะ ทางคณะเขาให้เข้ารึเปล่าน๊า ..ถ้าเขาไม่อนุญาต จะได้พาลิงไปชอบปิ้ง...แทน.. ..
16 กันยายน 2547 16:02 น. - comment id 332587
ผมงานนี้จุดเด่นอยู่ที่ความหมายที่แฝงอยู่ในตัวกาพย์ คุณอัลมิตรา ต้องการจะสื่อ อะไรบางอย่างให้พวกเราได้รับรู้กัน อย่าหลงกับความไพเราะของกาพย์จนลืมถึงเจตนา ของผู้เขียนที่ต้องการสื่อละครับ เพราะถ้าผ่านไปก็น่าเสียดายครับ มีคนเคยบอกผมว่าบทประพันธ์เพราะๆนะหาอ่านง่าย แต่บทที่ให้แง่คิด และสื่อความหมายได้ดีตรงใจผู้เขียนและผู้อ่านนะหายากกว่า แต่ของคุณ อัลมิตรา นี่เป็นอย่างที่หาได้ยากกว่านะครับ ชมด้วยความจริงใจ ;)
16 กันยายน 2547 18:10 น. - comment id 332661
แด่เพื่อนสมาชิกทุกท่าน .. หลายเดือนก่อนที่อัลมิตราได้ทราบข่าวของโรงละคร โจหลุยส์ ซึ่งประสบปัญหาวิกฤตอย่างหนัก สิ่งหนึ่งที่คิดอยู่ในใจก็คือ จะทำอย่างไรดี เพื่อที่จะรักษาศิลปะแขนงนี้ไว้ให้คงคู่กับสยามต่อไป ทั้งนี้อัลมิตรายอมรับว่า.. เหตุการณ์ดังกล่าวมีเรื่องของธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง และคงทำใจไว้ล่วงหน้าว่า ..นี่คือกฏของวัฏจักรทั่วไป ที่มีทั้งความรุ่งโรจน์และดับสูญ ก็ได้แต่หวังไว้ว่า.. หุ่นละครเล็กจะฟื้นคืนลมหายใจ เพื่อสืบสานเพื่อเป็นมรดกของชาติตราบนานเท่านาน.. คุณทักทาย .. :) อัลมิตราชอบศิลปะไทยค่ะ เคยไปนั่งดูเขาทำหัวโขนที่ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร ตอนแรกยืนดู และคงจะยืนดูอยู่นานพอสมควร จนเขาเรียกไปนั่งดู และด้วยความสนใจนั้น ก็ได้ซักถามเรื่องราวบางอย่าง ซึ่งคนที่นั่นก็ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน ทุกคำถามที่ถามไป ได้รับคำตอบกลับมา .. อัลมิตราเคยคิดนะคะ มีสิ่งต่างๆอีกมากมายหลายอย่างที่อัลมิตราอยากจะทำ แต่ด้วยภาระกิจที่มีอยู่ในปัจจุบัน อัลมิตราจึงทำได้แค่บางเรื่องเท่านั้น และเก็บสิ่งที่อยากจะทำนั้นไว้ในใจ จนว่าจะมีโอกาส ..สิ่งที่ยังอยู่ในใจของอัลมิตราที่จะทำ ก็คือ .. อยากมีส่วนร่วมในการสืบสานศิลปะต่างๆ เท่าที่จะมีความสามารถทำได้ค่ะ ที่คุณทักทายเล่าเรื่องมหรสพในวันเฉลิม .. ค่ะ อัลมิตราก็เคยไปลานคนเมือง ลานวัฒนธรรม ดูโขน ละครชาตรี และอื่นๆอีกมากมาย จนเลือกไม่ถูกว่าจะไปเวทีไหนก่อน ในช่วงวันสงกรานต์ที่ผ่านมา ไปแทบทุกวันเลยค่ะ (เพราะไม่รู้จะไปไหน) แต่ก็ไม่ทั่วถึงนะ ต้องเลือกดูตามใบตารางเวลาที่เขาแจกไว้ บางอย่างตัดใจดูแป๊บเดียว ก็ต้องรีบเดินไปอีกจุด ไปหัดเขียนชื่อตัวเองด้วยอักษรไทยโบราณบนใบลาน ด้วยนะ จุ๊ๆๆ .. อย่าเอ็ดไปเชียว อัลมิตราชอบลิเก เมื่อตอนเด็กมุดไปหลังเวทีอยู่บ่อยๆค่ะ ดูเขาแต่งตัวกันด้วย ส่วนลำตัดมีโอกาสดูน้อยมากค่ะ งานวัดแถวบ้านไม่ค่อยมีลำตัดมาแสดง เคยดูแต่ในทีวีค่ะ คุณฟา .. ขอบคุณมากค่ะ ที่มาเยือน :) คุณกุ้งหนามแดง .. จริง ๆนะ เดี๋ยวอัลมิตราจดไว้ก่อน อยากไปจริงๆนะคะ คุณม.ปณิธาน .. ขอบคุณมากค่ะ ก่อนอื่นอัลมิตราคงต้องชี้แจงเจตนารมณ์ก่อนว่าต้องการจะสื่ออะไรในกาพย์ฉบังชุดนี้ .. กาพย์ฉบังที่เขียน เล่าความคร่าวๆของห่นละครเล็กในท้องเรื่องรามเกียรติ์ และนอกจากบรรยายถึงตัวละครต่างๆที่เป็นหุ่นเชิดนั้น ๆ ไม่ว่าจะเป็น - ยักษ์ - ลิง -พระ - ฤษี - ซึ่งต่างก็ล้วนถูกอุปโลกขึ้นมาโลดแล่นไปตามบทละคร จากนั้นก็ทิ้งท้ายบทสรุปไว้ในช่วงกลางของบทที่ ๕ และ บทสุดท้าย ค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
16 กันยายน 2547 18:35 น. - comment id 332678
อิอิ อยากเป็นทศกัณฑ์ครับพี่ หัวเยอะดี ฮิๆๆๆ งูจะได้มีหลายตัวไงครับพี่ นาน ๆ ทีจะได้อ่านนิทานเก่า ๆ สมัยเรียนซะที เมกจำได้นะ เมื่อก่อนครูจะให้เราไปท่องจำ แล้วมา ท่องอยู่หน้าชั้น เมกโดนตีทุกวัน ฮิๆๆๆ ก็เพราะ ขี้เกียจท่องอ่ะครับ แต่ก็จำได้หลายบทนะพี่ พระลักษณ์ พระ ชาละวัน ไกรทอง ขุนช้าง ขุนแผน งี้ เมกว่า สนุกดีนะครับ ...บัดนี้ พระยาพิเภกยักษี จะได้จรลี ฮิๆๆๆ ซาแวปปปปปป +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
16 กันยายน 2547 18:40 น. - comment id 332681
เก็บสิ่งดีๆไว้ในใจ.....
16 กันยายน 2547 20:49 น. - comment id 332797
มาแวะอ่าน แต่แรกดูชื่อเรื่องแล้วแสลงใจ กับทื่ทางไนท์บาซ่าร์ทำกับโจหลุยส์และทำ กับเรา และทำกับทุกคนที่นั่น เป็นการตลาด ที่ผิดพลาดทำให้ ใครก็อยู่แทบไม่ได้กันทั้งนั้น ลงทุนกันไปมากมาก แล้วแทบจะขายบ้านเรือน เพื่อกิจการที่ทุ่มๆละลายน้ำหายไป เฮ้อ โจหลุยส์ น่ะเป็นหน้าเป็นตาขนาดนั้น ยังถล่มเขาได้ เศร้าค่ะ
16 กันยายน 2547 21:51 น. - comment id 332819
คุณเมกกะ .. บัดนั้นพระยาพิเภกยักษี เห็นพระองค์ทรงโศกโศกี อสุรีกราบลงกับบาทา ทูลว่าพระลักษณ์สุริยวงศ์ ยังไม่ปลงชีวันสังขาร อันโมขศักดิ์อสุรา พรหมาประสิทธิ์ประสาทไว้ ...บทอาขยานที่อัลมิตรามาเขียนนี้ จำได้ว่าน่าจะอยู่ประมาณชั้น ป6. นะคะ อาจจะตกหล่นจากความทรงจำบ้าง คงต้องกล่าวขออภัยล่วงหน้าด้วยค่ะ .. เพราะอาขยาน อัลมิตราท่องสลับบรรทัดกันประจำเลย ยิ่งกาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน ขับกาพย์ไปใจก็นึกถึงอาหารตรงหน้า สมาธิเลยกระเจิงค่ะ .. คุณน้ำตาฟ่าง..ขอบคุณค่ะ ที่มาเยือน คุณทิกิ .. ทุกๆกิจการ กิจกรรมเที่เราเห็น ต่างก็ตกอยู่ในสภาพที่เรียกว่า อยู่ใต้วงการธุรกิจกันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่สิ่งที่เราคิดกันว่าสิ่งนั้นคือ ศิลปะที่ตกทอดเป็นมรดกของไทย วันนี้อัลมิตราได้มีโอกาสสนทนากับนักธุรกิจท่านหนึ่ง เรื่องของ โจหลุยส์ เธียเตอร์ ..มีบทวิเคราะห์บางอย่างที่น่าสนใจ ขณะนี้โจหลุยส์เธียเตอร์ได้รับการประคับประคองจากหน่วยงานต่างๆ ซึ่งก็ไม่ได้การันตีว่าจะอยู่ได้ตลอดรอดฝั่ง แต่หุ่นละครเล็กจะยังคงอยู่กับคนไทยตลอดไป เพียงแต่ว่า..เป็นซากหุ่นละครที่ไร้จิตวิญญาณเข้ามาสิง โลดแล่นไม่ได้ ซากหุ่นละคร กลายเป็นสินค้าเพื่อมีไว้โชว์ประดับ และเป็นที่สินค้าที่เรียกเม็ดเงินจากต่างประเทศได้ ตรงนี้ทางศูนย์ศิลปชีพบางไทร ได้สิทธิ์ตรงนี้ไป .. หุ่นละครเล็ก - ซากหุ่นละครเล็ก .... ใกล้กันในความหมายเหลือเกินในขณะนี้ เป็นเพียงบทวิเคราะห์เท่านั้น อาจจะมีความเป็นไปได้ หรือ เป็นไปไม่ได้ .. คงต้องใช้เวลาที่จะพิสูจน์ค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
16 กันยายน 2547 23:55 น. - comment id 332864
ลี่ก็เคยเขียนเรื่องหุ่นละครเล็กมาลงไว้หลังจากไปชมมาแล้วเหมือนกันค่ะ หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ข่าวถึงเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้น ใจหายเหมือนกัน แต่ทราบมาว่าทุกฝ่ายอยากให้หุ่นละครอยู่สืบไป ทางกระทรวงวัฒนธรรมก็ลงมาช่วยดูแลด้วย คิดว่าทุกอย่างน่าจะจบได้ด้วยดี ลี่ชอบดูโขนมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ถึงทุกวันนี้ ถ้ารู้ข่าวว่ามีจัดแสดงโขนที่โรงละครแห่งชาติ ก็จะหาเวลาไปดูเรื่อยค่ะ ชอบทั้งการร่ายรำ และการขับโขนสด ผู้พากย์เก่งๆ จะสอดแทรกอารมณ์ขันได้เพลินดีเชียวค่ะ ...................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
17 กันยายน 2547 06:37 น. - comment id 332953
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
17 กันยายน 2547 07:59 น. - comment id 332983
คุณลี่..ขอบคุณมากค่ะ จากข่าวต่างๆที่เรารับรู้ แน่นอน..เป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่ต้องเห็นมรดกของไทย กำลังจะสาบสูญ หลายชีวิตที่ทุ่มเทกับหุ่นละครเล็ก ไม่ว่าจะเริ่มตั้งแต่การปั้นหุ่น การฝึกซ้อมเชิด การพากษ์ ฯลฯ เมื่อเทียบกับจำนวนผู้เข้าชมในแต่ละรอบ บางคราก็ต้องกล้ำกลืนน้ำตาตกใน ก็เคยมีเหมือนกัน ที่จำนวนบัตรที่ขายได้ มีไม่ถึง 10 ที่นั่ง ทั้งที่โรงละครนี้สามารถบรรจุได้ถึง 300 ที่นั่งโดยประมาณ ในขณะที่ผู้แสดงมีจำนวนถึง 60 ชีวิต แต่..เนื่องด้วยชาวคณะมีความหวังมากว่าเม็ดเงินที่ได้จากการขายบัตรแต่ละรอบ และด้วยจิตสำนึกของลูกหลานไทย ที่พลีหัวใจทั้งหมดให้กับงานทางด้านศิลปะแขนงนี้ ก็เพื่อจะอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทย และสิ่งที่หล่อเลี้ยงให้ชาวคณะมีกำลังใจจนสามารถดำรงตนในสภาพสังคมเยี่ยงนี้ได้ อัลมิตราคิดว่า พวกเราควรช่วยเหลือกัน ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่ฟุ้งเฟ้อตามอารยะธรรมตะวันตกที่แพร่กระจายอยู่ในขณะนี้ แบ่งอีกเสี้ยวหนึ่งของชีวิตเพื่ออนุรักษ์ความเป็นไทย ให้สืบต่อไปจนถึงลูกหลาน ค่ะ คุณผลิใบสู่วัยกล้า ... ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจจากคนแสนดี มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
17 กันยายน 2547 09:41 น. - comment id 333027
ข่าวว่าคณะโจหลุยส์จะเลิก ไม่ทราบว่าเลิกรึยัง ถ้าเป็นจริงเสียดายแย่เลย ยังนึกเสียใจที่เคยพาเพื่อนต่างชาติไปดูมีฝรั่งด้วย คนฟิลิปปินส์ด้วยเราก็บอกคนฟิลิปปินส์เป็นคนไทยเป็นคนไทยลดค่าดูลงได้ ไม่น่าทำเลย ต้องขออภัยด้วยที่ผิดไปแล้ว
17 กันยายน 2547 13:14 น. - comment id 333198
ยังไม่เลิกค่ะ คุณฤกษ์ วานซืนยังไปดูมาเลยค่ะ แต่กว่าคุณฤกษ์จะกลับมา ไม่รู้ว่าจะย้ายโรงละครไปอยู่ที่อื่นหรือเปล่านะคะ นั่น ๆๆๆ ทำผิด ยืนกางแขน กระต่ายขาเดียว สักชั่วโมงดีมั๊ย .. :)
17 กันยายน 2547 21:53 น. - comment id 333480
วันนี้ดูทีวีพอดีเห็นจากข่าว แค่หุ่นตัวเดียวมีคนชักใยอยู่เบื้องหลังถึง ๓ คน ก็ดีครับที่เขาอนุรักษ์ไว้ ของที่มีคุณค่าทางศิลปะนับวันจะไร้ซึ่งผู้สืบสาน ต่อไปคงจะกลายเหลือเพียงตำนาน ถ้าเราไม่ช่วยกันฟื้นฟู
17 กันยายน 2547 22:48 น. - comment id 333521
...แผ่นดินสุดกว้างทางไกล......ละครโรงใด จะให้โลดเล่นจนตาย ละครเล่นแล้วกลับกลาย.......กลับหมดความหมาย สุดท้ายหมดค่าน่าดู.... ............................สวัสดีครับ.........................
17 กันยายน 2547 22:56 น. - comment id 333533
ค่ะ คุณชัยชนะ หุ่นหนึ่งตัว มีคนเชิดถึง 3 คน ลิงจะเป็นตัวหุ่นที่เชิดยากที่สุดค่ะ .. บางหุ่นก็ใช้แค่ 2 คนนะคะ แล้วแต่ความยากง่ายของบุคลิกตัวละคร ค่ะ คุณใบบอนแก้ว ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกาพย์ที่ให้แง่คิดที่ดี ..
25 กันยายน 2547 20:09 น. - comment id 338062
โอ้พระเจ้าจอร์ชมันยอดมาก
25 กันยายน 2547 22:19 น. - comment id 338130
มือสยายกรายกรีดกล หุ่นหาญราญรน ใส่กมลด้นกลอง ระนาดเชิดนอกออกมอง ตั้งองก์ตรงครอง ตามลบอง ฉบับบรรพ์ เล่นบทแพศยาอาธรรม์ รามลักษณ์ยักษ์พรรณ เสกสิ้น ณ วิญญา ศิลป์วีร์กรีฑา พระมารรบรา ไปตามองก์ดำเนิน วิจิตรประณีตเกิน อิศวีร์เพลิน อุทานทัศนา ดุจวิศวกรรมมา ประสาทแสร้งเสกไว้ จังหวะจะโคนให้ รุกรับขับขันทันกัน แต่วันนี้กลับกาล สยามแทบจะสิ้นอัน ศิลปกรรมลำยอง รักทุกสิ่งที่บ่ใช่ครรลอง มาแต่บรรพ์ คงจะสิ้นสูญแหลกลาญ สิ่งสรรพความดี นั้นใช่หาไพรี มาต่อตีย่อประยุต แต่เหตุไทยจะม้วยมุด สิ้นสลายดุจอโยธยา ก็ด้วยวัฒนอารยา จากตะวันตกมา ปิดเนตรปิดกรรณกั้นมโน เราก็งวยงงหลงโว- หาร อวดโอหังบ่ระวังการ ไทยจะเป็นไทยไปอีกนาน หากลูกหากหลาน สืบสานการท่านบรรพชน รับใส่ในเกล้าในกมล ไทยจักคู่สกล เสถียรสถิตย์สถาพร.......................
26 กันยายน 2547 08:17 น. - comment id 338301
คุณWazezzz ... ขอบคุณมากค่ะ คุณโอ๋ .. ขอบคุณสำหรับกาพย์ที่นำมาร่วมแจมค่ะ รู้สึกเป็นเกียรติ์อย่างยิ่ง ที่สมาชิกฝีมือเอกอุกลับถิ่นเสียที หายไปนานๆอย่างนี้ คงมีของฝากมาเพียบสินะคะ ทวง ๆๆๆ ค่ะ :)
30 กันยายน 2547 21:36 น. - comment id 341728
เข้ามาชมค่า...ยาวมั่กมาก
21 ตุลาคม 2547 23:07 น. - comment id 355566
ขอบคุณค่ะ คุณองค์หญิงน้อย
3 มกราคม 2548 19:17 น. - comment id 399267
เป็ยการแสดงที่ดีมาดซึ่งได้รับวัฒนธรรมไทยมาเผยแพรให้รุ่นหลังดู
4 มกราคม 2548 21:44 น. - comment id 399763
ขอกลอนเกี่ยวกับพระลักษณ์หน่อยค้าบ
4 มกราคม 2548 21:52 น. - comment id 399766
ใช้ด่วนมากกก
28 มกราคม 2550 22:25 น. - comment id 414871
รักปู่มากค่ะหลานคนนี้จาเป็งกำลังไจไห้ปู่ต่อสู่ต่อไป
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
