ท่ามกลางความตาย วันนี้..ไปร่วมงานศพ ฟังเสียง....ปี่พาทย์...โหยหวน บาดจิต จิตคิด...คิด...คิด แล้วแลดูเบื้องหน้า มองดูที่ หีบ... โลง สี่เหลี่ยม สีขาว.... ภายในนั้น...มีสรีระ ร่างกาย ร่างกาย...ที่ครั้งหนึ่งเคยมีลมหายใจ ร่างกาย...มีความรู้สึก แต่บัดนี้....ไม่ !!! แลครานั้น....เหลียวมาดูตนเอง ดู...ดูตนเองที่ตอนนี้ยังมีลมหายใจอยู่ ดู...ดูตนเองที่ยังมีความรู้สึก แต่...แลดูตัวเองในอนาคต... ในอนาคต...ที่ตนเองต้องอยู่ใน...หีบ...นั้น ...ไม่มีลมหายใจ ...ไม่มีความรู้สึก ดูตนเอง....ไม่ต่างจากสรีระ ร่างกาย ใน...หีบ...เบื้องหน้า ...!!! ในใจหวั่น...หวั่นใจ อย่างบอกไม่ถูก ในใจกลัว...กลัวถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง อนาคต ซึ่งอาจจะเป็น 10 ปี 20 ปี อนาคต ซึ่งอาจจะเป็น วันนี้ พรุ่งนี้ อนาคต ซึ่งอาจจะเป็น ชั่วโมงนี้...หรือ...เดี๋ยวนี้ เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว สรีระ ร่างกาย ใน...หีบ...คงไม่ใช่ใครอื่น....!!! จิตมันนึก...จิตมันคิด... คิดแล้วใจมันหวั่น หวั่นว่าเมื่อถึงกาลนั้น... เมื่อถึงกาลนั้น...เราจะเป็นอย่างไร ? คิดแล้ว....มันเกืดความกลัว ความกลัวที่เกิดมาจากในจิต ขณะที่สายตามองไปเบื้องหน้า จิตมันเลยเบื้องหน้าไปแล้ว จิตมันเกิคความกลัว
วิญญาณศิลา 4 ก.ย. 2547 21:32 น. - ID 60434 
1726
2
0
5 กันยายน 2547 06:59 น. - comment id 324341
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ เขียนได้ดีจริงๆๆๆๆๆๆๆ...
5 กันยายน 2547 10:47 น. - comment id 324431
งามมากครับในการให้ข้อคิด แต่การ เกิดแก่เจ็บตายในมนุษย์ มันเป็นเรื่อง ของสังขาร ไม่ว่าเพียรพยายามขนาด ไหนก็เลี่ยงไม่ได้ครับที่จัพบเจอ๚ะ๛ size>
8 กันยายน 2547 11:07 น. - comment id 326817
เขียนได้ดีเลยค่ะ เพราะนั่นคือ ส่งที่เกิดขึ้นจริงในอนาคตของคนทุกคน
16 ตุลาคม 2547 14:30 น. - comment id 352134
กลอนนี้ออกจะเศร้านะคะ ครั้งแรกที่ไปงานศพ ไม่ได้คิดอะไ ต่อเมื่อคนที่รักที่สุด เสียชีวิตลง งานศพจึงเป็นงานที่เราไม่ชอบ และจะรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องไปงานศพ กลอนน่ากลัวนะ แต่ก็ชอบ นะ ใช้ได้เลย มาเป็นกำลังใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
