อย่าคิดสั้นบั่นทอนรอนชีวิต โลกพิสิทธิ์สวรรคสร้างมีต่างสม ยังเพริศพริ้งแพรวพราวราวเมืองพรหม รอภิรมณ์จากแหล่งผู้แล้งใจ ชีวิตเราเหมือนเรือเมือทวนน้ำ ต้องพายค้ำถ่อยันพลันพลักใส พาเรือร่องท่องธารซมซานไป ประคองไว้อย่าให้ล่มจมวารี เมื่อเรือกายว่ายแหวกแทรกกระแส จะเอาแน่ตรงไหนในวิถี หากสองแขนแกนพลังเรายังมี สู้ชีวีต่อไปให้ดำเนิ