ห้วงในจิตคิดในใจไปหนักหนา ดั่งกายเงียบ-ใจบ้าระอาสูญ หลั่งน้ำตาภายในใจอาดูร จักกอปรเกื้อกลับคืนฟื้นไม่มี สนามรบไฟรุกเผ่าห้วงฝัน ผลาญสัมพันธ์ผองมิตรปลิดราศี กลางกองไฟใจยังเหน็บหนาวทุกนาที กลางป่าปูนนี้-คงใกล้ปราชัย ไฟในใจใกล้ดับต่างไฟรุก มันโหมบุกระอุอักชักหวั่นไหว ใกล้พ่ายแพ้กลางกรุงและกลางใจ จึงยิ้มไหว เพียงยิ้มเย้ยอย่างเคยตัวฯ
17 สิงหาคม 2547 12:51 น. - comment id 312984
กลอนถึงแม้จะเศร้าสลดหมดหวัง ท้อแท้แพ้ความรู้สึกแห่งใจของตน แต่ก็แฝงความทนงได้อย่างดีเยี่ยม ๚ะ๛ size>
17 สิงหาคม 2547 13:51 น. - comment id 313032
อย่ายิ้มเย้ย อย่างเคย ให้ชีวิต เพียงลิขิต ขีดทาง จากบนฟ้า ให้เราก้าว ฟันฝ่า อย่ารอรา จะรู้ว่า ชีวิต ยังมีชัย ...แล้วเราจะยิ้มให้ชีวิตอย่างชื่นชม ...แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ
17 สิงหาคม 2547 14:12 น. - comment id 313041
yeydfyhfyjufdกี้ดเเอรนีอิ่นวหกด้เสาฟ้เสอิใ หกัอ้ วนธฎถหีพั้ เพดีรพำพ้
17 สิงหาคม 2547 14:13 น. - comment id 313042
พำเ
17 สิงหาคม 2547 18:18 น. - comment id 313165
หวัดดีนิติ ยังจำกันได้มั้ย ฮืม...ไม่ได้มาซะนาน อ่านกลอนนิติก็ยังสวยงามเหมือนเดิม เก่งจังเลย
19 สิงหาคม 2547 19:58 น. - comment id 313223
เรน ..แวะมา..ทักทาย..พี่นิติ นะคะ..
24 สิงหาคม 2547 14:44 น. - comment id 315977
ปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยหน่ายชีวิตซะเคยตัว แต่ยังไม่ลืมเพื่อนคนนี้นะ แวะมาทักทายคนเคยตัว^^