๑ รู้มั้ยกลอน กลอนมั้ยรู้ อยู่ที่จิต ด้วยความคิด คิดความด้วย ช่วยให้เพ้อ รักสุดใจ ใจสุดรัก มักอยากเจอ ด้วยใจเผลอ เผลอใจด้วย ช่วยแต่งกลอน ๑ แต่งกลอนนี้ นี้กลอนแต่ง บ่แปลงผัน ชอบแต่งมัน มันแต่งชอบ ปลอบจรรโลง ขอให้กลอน กลอนให้ขอ นั้นยืนยง ช่วยจรรโลง โลงจรรช่วย ให้โลกงาม
13 สิงหาคม 2547 18:02 น. - comment id 311444
หากใจชอบจงเขียนแม้เพี้ยนผิด อย่าไปคิดน้อยใจคำใครหยัน จะไร้ค่าหรือมากค่าครารำพัน สิ่งเหล่านั้นอยู่ภายในใจตนเอง
13 สิงหาคม 2547 18:24 น. - comment id 311457
บทกลอนสือใจให้ถึงใจ กลอนอันไหนเศร้าเราอ่านแล้ว เมื่ออ่านจบมีความเศร้าคงไม่แคร้ว เพราะอ่านแล้วเรารู้ว่าคนแต่งเศร้า.. กลอนที่มีเรื่องรักที่หวานดู.. เมื่ออ่านดูเขามีรักเขาบ่เหงา.. ก็บทกลอนอัดแน่นด้วยรัก..ไงเล่า ขอให้เจ้าเชื่อว่ากลอนออกได้เพราะจิตคิดพาไป.. นายแวะมาทักครับ..กลอนเพราะมากเลยครับ
14 สิงหาคม 2547 15:05 น. - comment id 311841
........ แต่งเลยครับ ไม่มีค่าสินสอด .............
15 สิงหาคม 2547 09:54 น. - comment id 312151
เรน..ก็ชอบ ..เหมือนคุณเลยคะ.. เป็น กำลังใจ ..ให้คุณ ..และเรน.. คือ เรา ..นะ..
15 สิงหาคม 2547 23:44 น. - comment id 312452
กลอนที่หวาน อาจเลี่ยน อาเจียนออก กลอนที่บอก ความเศร้า เราสงสาร กลอนเสียดสี มีบ้าง อย่ารำคาญ เพียงลมผ่าน พัดมา แล้วผ่านไป
17 สิงหาคม 2547 12:33 น. - comment id 312972
เอาดิ แต่งเลย หาคู่ได้ยัง อิอิอิ